Chciałbym krótko wam coś wyjaśnić. Ludzka istota musi mieć cel życia. Kiedy nie mamy celu życia, wtedy jesteśmy zwierzęciem – nie tylko zwierzęciem ale głupim zwierzęciem jak np: muł. Nie są to moje słowa, lecz oznajmienia naszych pism. Powinniśmy obrać sobie cel, obiekt naszego życia. Zwykle w życiu ludzie wybierają sobie jakiś zawód. Zastanawiają się: "kim powinienem w życiu być... może lekarzem... czy może inżynierem? Tym, czy tamtym?" Następnie podejmują odpowiednie działania.

Pan Kryszna jest bardzo łaskawy. Bez żadnej przyczyny ani powodu dał nam Swoją łaskę i umieścił nas w ludzkim ciele. W ciele, które idealnie nadaje się do tego, aby stać się wielbicielem. Próbujemy być szczęśliwi w tym świecie, w którym nikt nie może znaleźć szczęścia za wyjątkiem wielbicieli. Tutaj również nie ma szczęścia dla wielbicieli trzeciej klasy, musicie być uttama-adhikari. Madhyama-adhikari jeszcze walczy ale uttama-adhikari jest w stanie wszystko rozróżnić i jest zawsze szczęśliwy - jak Śri Śukadewa Goswami.

To materialne ciało jest po prostu workiem wypełnionym moczem, kałem, krwią, i innymi obrzydliwościami. Powinniśmy zawsze wiedzieć, że cokolwiek próbujemy zrobić dla tego ciała jak bycie zdrowym, bogatym, zadowolonym - wszystko to nie zakończy się sukcesem. Teraz, kiedy jesteście młodzi, wyglądacie na szczęśliwych. Może jest w tym trochę szczęścia. Jednak wkrótce zmieni się ono w cierpienie. Wasze ciało zestarzeje się i stopniowo, całe jego piękno odejdzie. Odejdzie także szczęście i przyjdą różne choroby. Nawet lekarze nie będą w stanie wam pomóc. Wówczas, umierając, nie będziecie w stanie zabrać ze sobą niczego, co z takim trudem zgromadziliście. Nie zabierzecie ze sobą żony, ani dzieci, ani majątku.

Czyste oddanie dla Najwyższego Pana zostało rozlegle przedyskutowane w Śrimad-Bhagawatam, Wedach i Upaniszadach. Śwetaśwatara Upaniszad oznajmia:

yasya deve para bhakti
yatha deve tatha gurau
tasyaite kathita hy arthah
prakasante mahatmanah

["Wszystkie znaczenia wiedzy wedyjskiej samoistnie zostają objawione jedynie tym wielkim duszom, które mają niezachwianą wiarę zarówno w Najwyższego Pana jak i w mistrza duchowego."]

Yasya deve para-bhakti - co to jest para-bhakti? Jest to prema-bhakti, rozwinięcie bhakti aż do gopi-bhava. W Śrimad-Bhagawatam, w Śri Czajtanja-Czaritamrita oraz w książkach naszych Goswamich jest powiedziane:

dharmah projjhita-kaitavo 'tra paramo nirmatsaranam satam
vedyam vastavam atra vastu sivadam tapa-trayonmulanam
srimad-bhagavate maha-muni-krte kim va parair isvarah
sadyo hrdy avarudhyate 'tra krtibhih susrusubhis tat-ksanat

["Całkowicie odrzucając wszelkie, materialnie motywowane czynności religijne, ta Bhagavata Purana przedstawia Najwyższą Prawdę, która w pełni może być zrozumiana tylko przez wielbicieli o całkowicie czystym sercu. To ta Najwyższa Prawda jest rzeczywistością, która została odrożniona od iluzji dla pomyślności wszystkich. Taka Prawda wykorzenia trzy rodzaje nieszczęść. To przepiękne Bhagawatam, skompilowane przez wielkiego mędrca Wjasadewę (w jego późnym okresie życia), jest wystarczające do realizacji Boga. Jakaż jest potrzeba innych pism? Jeśli tylko ktoś uważnie i posłusznie słucha przekazu Bhagawatam, to poprzez rozwinięcie tej wiedzy Najwyższy Pan usadawia się wewnątrz jego serca."(Śrimad-Bhagawatam 1.1.2)]

Śrimad-Bhagawatam objawiło prawdziwą param-dharme (najwyższą zasadę religijną) dla żywej istoty:

nigama-kalpa-taror galitam phalam
sukha-mukhad amrta-drava-samyutam
pibada bhagavatam rasam alayam
muhur aho rasika bhuvi bhavuka

["O doskonali i rozsądni ludzie, smakujcie Śrimad-Bhagawatam, dojrzały owoc z drzewa pragnień wedyjskiej literatury. Wyemanował on z ust Śri Śukadewy Goswamiego. Stał się on wówczas jeszcze bardziej pełen smaku, chociaż jego nektariański sok był już wystarczająco rozkoszny dla wszystkich, łącznie z wyzwolonymi duszami.(Śrimad-Bhagawatam 1.13)]

Wyjaśnienie esencji wszystkich nigama - czyli instrukcji Wed, Upaniszadów, Puran itd., podane zostało osobiście przez Śri Wjasę w Śrimad-Bhagawatam i wypowiedziane w tym wersecie. Śrimad-Bhagawatam składa się jedynie z "rasa" - smaku transcendentalnych nastrojów porównanego do smaku najsmaczniejszego owocu. Ta "rasa" pochodzi z Goloka Wrindawana. Śri Śukadewa Goswami udał się tam w formie papugi o imieniu Śuka. Kiedy spróbował tego owocu swoim dziobem wtedy nektar stał się jeszcze bardziej nektariański. Owoc ten, poprzez medium naszej guru-parampara przybył na Ziemię i powinniśmy postarać się go spróbować.

Śrila Wjasa skompilował Wedy. Potem podzielił je na cztery części i umieścił w nich wiele istotnych instrukcji. Skompilował Brahma-sutrę, Mahabhratę a także wiele innych dzieł autoryzowanej literatury wedyjskiej. Lecz nie byl szczęśliwy. Wtedy przybył do niego jego guru, Narada Muni i rzekł: "Skomponowałeś wszystkie wedyjskie pisma, więc czemu wyglądasz na nieszczęśliwego?"

Śrila Wjasadewa odrzekł: "O Gurudewa. Sam nie wiem..."

Narada odrzekł: -"Położyłeś nacisk na kama (zadowalanie zmysłów), artha (rozwój ekonomiczny), dharma (zwyklą religijność) oraz moksza (bezosobowe wyzwolenie). Nie napisałeś jednak o słodkich rozrywkach Pana Śri Kryszny. Czy napisałeś, jak Mama Jaśoda związała Najwyższego Pana?"

-"Nie. Nic na ten temat nie wiem"

-"Czy napisałeś o tym, jak Śri Kryszna położył Swój flet i pawie pióro na lotosowych stopach Śrimati Radhiki i powiedział Jej: >>...nie jestem w stanie odpłacić Ci się za Twoją miłość i Twoje uczucie...<< Czy opisałeś Gopi-gitę, Bhramara-gitę i inne takie tematy?"

-"Nie, nie znam tych tematów."

Ostatecznie Narada powiedział: "Powinieneś medytować a wtedy wszystkie te tematy zstąpią do twojego serca."

Służenie Krysznie w tym samym nastroju, w jakim służą gopi - to powinien być główny cel naszego życia. Czytając "Raja Ramananda Samwat", będziecie mogli poznać te prawdy. Śrila Raja Ramananda powiedział tam do Śri Czajtanji Mahaprabhu, że prema-bhakti jest najdoskonalsza i aby wyjaśnić proces osiągnięcia jej rzekł:

krsna-bhakti-rasa-bhavita matih
kriyatam yadi kuto 'pi labhyate
tatra laulyam api mulyam ekalam
janma-koti sukrtair na labhyate

["Czysta służba oddania w świadomości Kryszny nie może być osiągnięta przez praktykowanie pobożnych czynności nawet przez setki i tysiące żyć. Może być ona osiągnięta tylko poprzez zapłacenie jedynej ceny - usilnego pragnienia by ją osiągnąć. Jeżeli tylko jest gdzieś ona dostępna, trzeba nabyć ją bez zwłoki." (Czajtaijya-czaritamrita, Madhya-lila 8.70)]

To jest raganuga-bhakti. Jeśli jest tam silne pragnienie i nastrój aby służyć Krysznie z miłością i oddaniem, wtedy można osiągnąć wradża-bhakti.

Raja Ramananda stopniowo omówił dasja-rasa, sakhja-rasa i vatsalja-rasa, ale Śri Czajtanja Mahaprabhu nie był w pełni usatysfakcjonowany. Powiedział: "Chcę usłyszeć więcej" i Raja Ramananda zaczął mówić o madhurya-prema. Wtedy Śri Czajtanja Mahaprabhu powiedział: "...z pewnością jest to najwyższy nastrój lecz nadal pragnę usłyszeć o czymś więcej."Raja Ramananda wtedy powiedział: " Na tym świecie nie słyszałem jeszcze o nikim ani nikogo takiego nie znam, kto zapytałby o coś więcej." Mahaprabhu pragnął, aby Raja Ramananda opowiedział Mu o gopi-prema w sercu Śrimati Radhiki.

Są dwa rodzaje prema-bhakti: Jeden to sambhandatmika - miłosna służba towarzyszy takich jak Nanda Baba - w nastroju rodzicielskim, jak również tych, co są w nastroju przyjaciół i sług. Druga to kamatmika - madhurya-rasa. Co to jest kamatmika? Jest to nastrój kochanków - prema-bhakti pasterek gopi.

Dzieli się ona również na dwa rodzaje: 1)sambhoga-mayi - bezpośredni, miłosny związek z Kryszną, 2)tat-tad bhava icchamayi - pragnienie doświadczania słodkich "bhava"(uczuć) Śrimati Radhiki. Tat-tad bhava icchamayi jest najwyższym osiągnięciem żywej istoty. Mówię o tym, abyście poznali cel waszego życia. Nie jesteście w stanie wyobrazić sobie, jak wysoko sięga wzniosła natura tego stanu. Mimo, że w rzeczywistości nie ma angielskiego słownictwa na określenie tego stanu, to postaram sie wam o tym opowiedzieć.

Sambhogatmika jest to miłosna służba towarzyszek Kryszny jak Lalita i Wiśakha. Tat-tad-bhava icchamayi jest to służba manjari, którym przewodzi Śri Rupa Mandżari. Gdy Śrimati Radhika jest szczęśliwa, wtedy Rupa Mandżari jest szczęśliwa. Gdy Śrimati Radhika lamentuje, wtedy lamentuje również Rupa Mandżari.

Czasem Lalita, Wiśakha i inne, podobne im gopi, choć wyższe rangą w stosunku do mandżari, podchodzą do Rupa Mandżari, Rati Mandżari i do Lawanga Mandżari i pytają: "Czy mogę teraz wejść do kundża?". Rupa Mandżari oraz inne mandżari wykonują niezwykle sekretne służby. Mogą być obecne zawsze nawet w trakcie najpoufniejszych rozrywek Kryszny z Radhiką - lecz Lalita i Wiśakha nie. Muszą najpierw otrzymać pozwolenie tych "strażniczek".

W Śri Czajtanja-czaritamrita jest napisane:

anarpita-carim cirat karunayavatirnah kalau
samarpayitum unnatojjvala-rasam sva-bhakti-sriyam
harih purata-sundara-dyutu-kadamba-sandipitah
sada hrdaya-kandare sphuratu vah saci-nandanah

["Niech Najwyższy Pan - znany jako syn Śrimati Saci-dewi - transcendentalnie umieści się w najgłębszym zakątku waszych serc. Błyszczący blaskiem stopionego złota, ze Swej bezprzyczynowej łaski, pojawił się w wieku Kali, aby podarować to, czego nie oferowała wcześniej żadna inna inkarnacja: najwznioślejszy i najpromienniejszy nastrój służby oddania, nastrój miłości kochanków." (Czajtanja -czaritamrita Adi-lila 1.4)]

Śri Czajtanja Mahaprabhu jest Samym Panem Śri Kryszną. Przyjął nastrój i cerę Śrimati Radhiki i przyszedł, aby podarować unnatojvala-rasam sva-bhakti-śriyam. To oznacza, że nie przyszedł po to, aby dać samo "unnatojvala-rasa" - nastrój Radhiki, Lality czy Wiśakhy. Taki nastrój zarezerwowany jest tylko dla Nich. Kryszna pojawił się w łonie Saczi-maji w formie Czajtanji Mahaprabhu aby dać piękno unnatojvala-rasa. Czym jest to piękno? Jest nim manjari-bhava, znany również jako bhava-ullasa-rati. (*Zobacz odnośnik 1)

W związku z tym zostały wypowiedziane inne dwa wersety:

radha krsna-pranaya-viktir hladini saktir asmad
ekatmanav api bhuvi pura deha-bhedam gatau tau
caitanyakhyam prakatam adhuna tad-dvayam caikyam aptam
radha-bhava-dyuti-suvalitam naumi krsna-svarupam

[Miłosne rozrywki Śri Radhy i Śri Kryszny są transcendentalną manifestacją wewnętrznej energii przyjemności Pana. Chociaż Radha i Kryszna są jednym w Swojej tożsamości, to jednak rozdzielili się na wieczność. Teraz, te transcendentalne tożsamości połączyły się ponownie w formie Śri Kryszny Czajtanji. Padam przed Nim, który zamanifestował się z nastrojem i cerą Śrimati Radharani mimo że jest Samym Kryszną. (Czajtanja-czaritamrita Adi-lila 1.5)]

sri-radhayah pranaya-mahima kidrso vanayaiva-
svadyo yenadbhuta-madhurima kidrso va madiyah
saukhyam casya mad-anubhavatah kidrsam veti lobhat
tad-bhavadhyah samajani saci-garbha-sindhau harinduh

[Pragnąc zrozumieć chwały miłości Radharani a także Swoje własne, wspaniałe cechy, które Ona smakuje dzięki Swej miłości, a także po to, by pojąć szczęście, jakie Ona czuje odkrywając słodycz Jego miłości, Najwyższy Pan Hari pojawił się w łonie Śrimati Saci-devi, obficie obdarzony Jej (Radharani) emocjami, podobnie do księżyca wyłaniającego się z oceanu. (Czajtanja-czaritamrita Adi-lila 1.6)]

Pan Śri Kryszna przybył osobiście po to, aby zasmakować różnego rodzaju nastrojów Śrimati Radhiki:
- madana (Jej najwyższego połączenia nastrojów spotkania i rozłąki) a także
- modan (Jej nastrój spotkania). W tym połączeniu (jako Śri Czajtanja), Kryszna może zyskać to, czego normalnie nie posiada - modan. Nie będziemy teraz omawiać madana, modana czy innych uczuć Radharani i gopi. Postaramy się jedynie oddać piękno nastrojów gopi, które Śri Czajtanja Mahaprabhu przybył dać. Naszym celem i obiiektem życia jest znalezienie się pod przewodnictwem Rupa Mandżari i służenie Śri Śri Radha Krysznie.

Jest to najwyższy, najwznioślejszy stan osiągalny dla jivy (żywej istoty), lecz nie powinniśmy go imitować czy ślepo naśladować. Musimy być cierpliwi i zacząć od vaidhi-bhakti (uregulowanej bhakti). W Śrimad-Bhagawatam jest to oznajmione:

sravanam kirtanam vishoh
smaranam pada-sevanam
arcanam vandanam dasyam
sakhyam atma-nivadanam

[Słuchanie i intonowanie o transcendentalnym Świętym Imieniu, formie, cechach, parafernaliach i rozrywkach Pana Wisznu, pamiętanie ich, służenie lotosowym stopom Pana, ofiarowywanie Panu pełnego szacunku wielbienia używając szesnastu rodzajów parafernaliów, ofirowywanie Panu modlitw, stanie się Jego sługą, uważanie Pana za swojego najlepszego przyjaciela oraz podporządkowanie wszystkiego Jemu (innymi słowy służenie Mu swoim ciałem, umysłem i słowami) - te dziewięć procesów przyjęte jest za czystą służbę oddania.
(Śrimad-Bhagavatam 7.5.23)]

W związku z tym, Śrila Rupa Goswami napisał:

adau sraddha tatah sadhu-
sango 'tha bhajana-kriya
tato 'nartha-nivrttih syat
tato nistha rucis tatah
athasaktis tato bhavas

["Na początku należy mieć wstępną wiarę w samorealizację. To wznosi do etapu starania się o towarzystwo osób duchowo zaawansowanych. W następnym etapie, otrzymuje się inicjację od wysokiej klasy mistrza duchowego i pod jego instrukcjami rozpoczyna proces służby oddania. Dzięki praktykowaniu służby oddania pod przewodnictwem mistrza duchowego, uwalnia się od materialnego przywiązania, osiąga stałość w samorealizacji i zdobywa się smak do słuchania o Najwyższym Osobowym Bogu, Śri Krysznie. Ten smak doprowadzi dalej do przywiązania do świadomości Kryszny." (Bhakti-rasamrta-sindhu 1.4.15-16)]

Kiedy przywiązanie (aśakti) do Kryszny dojrzeje, wtedy manifestuje się bhava -bhakti:

suddha-sattva-visesatma
prema-suryamsu-samya-bhak
rucibhis citta-masrnya-
krd asau bhava ucyate

["Kiedy służba oddania wykonywana jest na transcendentalnym poziomie czystej dobroci, jest jak promień miłości do Kryszny. Taka służba oddania powoduje, że serce mięknie pod wpływem różnorodnych nastrojów, i sytuujemy się w bhava (emocji)."(Czajtanja-czaritamrita Madya-lila 23.5)]

Bhava jest podobizną, czy też pierwszym etapem prema. Jak już osiągniecie etap prema z Goloki Wrindawany, wasza prema będzie się dalej wznosić do poziomów sneha, maan, pranaya, raga, anuraga, aż ostatecznie do mahabhawa. *(zobacz przypis 2)

Śrila Wjasadewa i Śri Śukadewa Goswami opisali słodkie rozrywki Śri Kryszny od "A" do "Z" w dziesiątym canto Śrimad Bhagawatam. Następnie, w jedenastym canto podali proces do zrealizowania tych rozrywek. Także w Śri Czajtanja-czaritamrita, Krysznadasa Kawiradża Goswami objawił cel i podmiot naszego życia. W końcu, w "Raja Ramananda Samwat", kiedy Śri Czajtanja Mahaprabhu usłyszał konkluzję Raja Ramanandy, że madhurya-rasa Śrimati Radhiki jest najwyższym celem. Kiedy w pełni tego wysłuchał, wtedy zapytał, jak można osiągnąć ten stan. Raja Ramananda odpowiedział, że bez oddania się pod przewodnictwo gopi i bez podążania w ich ślady, nie można osiągnąć bezpośredniej służby dla Śri Śri Radha Kryszny.

Nawet Lakszmi wielokrotnie próbowała, lecz nie była w stanie tego osiągnąć. Dvijapati (żony braminów) przybyły do Kryszny, do lasu i powiedziały:
- "Nie wracamy do domu. Będziemy Ci tutaj służyć". Lecz Kryszna odparł:
- "Idźcie już, w przyszłym życiu będziecie mogły stać się gopi". Mędrcy z Dandakaranja oraz Śruti-cari (uosobione Wedy) także podążali w ślady gopi a poźniej również przyjęli narodziny jako gopi.

Omówiłem wam to wszystko w wielkim skrócie. Wyjaśniłem także wzniosły cel życia, ale zaczynajcie od śraddha (wiary). (*zobacz przypis 3)

Jeżeli macie odrobinę bhakti, lecz nie macie sadhu-sanga (towarzystwa sadhu), wtedy wasze bhakti stopniowo zaniknie. Widziałem tak wielu, którzy porzucili sadhu-sanga i potem stawali się słabi, słabsi i najsłabsi (śmiech). Gdy tylko pomyślicie:
- "Ja jestem sadhu; jaka jest potrzeba innych sadhu?" to znaczy, że spotkało was wielkie nieszczęście. Niektórzy sannjasini myśląc w ten sposób, porzucili sadhu-sangę. Potem stali się mężami (grihasthami). Co więcej, odwrócili się od Pana Kryszny. Postarajcie się zrealizować wszystkie te prawdy. A zacznijcie od śraddha. Angażujcie się w śravanam kirtanam, słuchanie i intonowanie o Panu Śri Krysznie i zawsze dbajcie, aby mieć sadhu-sanga. To zwiększy i rozwinie wasze bhakti. Bez tego wasza bhakti zaniknie.

Gaura premanande!

Przypis 1
bhava-ullasa rati -- generalnie, wielbiciele o tym samym nastroju, obdarzeni podobnymi pragnieniami, naturalnie rozwijają suhrd-bhava - poufną przyjaźń między sobą. Dlatego właśnie miłość i uczucia, jakie Lalita oraz inne sakhi mają dla Śrimati Radhiki, nazywa się suhrd-rati. Kiedy ich suhrd-rati będzie takie samo albo odrobine słabsze niż ich krsna-rati (uczucie do Kryszny), wtedy będzie się to nazywać sancari-bhava (czyli tymczasowym uczuciem porównanym do fal podnoszących się, i potem powracających do oceanu stałego uczucia w nastroju ukochanych Kryszny). Innymi słowy, kiedy suhrd-rati staje sie podobne falom na oceanie ich dominującego uczucia dla Kryszny, wtedy powstaje sancari-bhava.

Jednak w przypadku manjari-sakhi, ich suhrd-rati dla Śri Radhy i wszystkiego, co jest z Nią związane, zdecydowanie przekracza krsna-rati. Ich uczucie dla Śri Radhiki ciągle się zwiększa z chwili na chwilę. Spowodowane jest to ich pełnym zatopieniem się w tym, co Ona czuje. Nazywa się to bhava-ullasa-rati. Jest to szczególna cecha madhura-rasa. Spośród pięciu rodzajów sakhi, jedynie nitya-sakhi i prana-sakhi, znane jako manjari, posiadają bhava-ullasa-rati jako swój stały stan (sthayi-rati). To już nie jest tylko sancari-bhava (chwilowe uczucie). Manjari podsycają dominację sneha - łagodnego uczucia do Radhadżi.

Można zaobserwować, jak pnącza zawsze starają się objąć drzewo, ale liście, kwiaty i pąki (mandżari) tych pnączy, w najmniejszym stopniu nie próbują bezpośrednio obejmować drzew. Kiedy pnącze obejmuje drzewo, to jednocześnie daje to radość liściom, kwiatom i manjari. W całym Śri Wrindawan Śrimati Radhika jest najważniejsza spośród wszystkich gopi. Jest sławna jako Kalpa-lata (roślina spełniająca każde pragnienie) miłości do Kryszny. Niektóre z Jej sakhi mają naturę liści, inne są jak kwiaty a inne jak manjari. Dlatego właśnie zawsze pragną spotkania Śrimati Radhiki z Kryszną i zachwycają się szczęściem ich zjednoczenia. (komentarz Śrila Narajana Maharadża do Wenu-gity, wersetu 7)

Przypis 2
Sneha -- poziom, w którym prema osiągając stan doskonałości wzmaga percepcję obiektu miłości i roztapia serce. Kiedy sneha jest rozpalona w sercu, wtedy ciągle świeże pragnienie oglądania ukochanego jest nie do ugaszenia.

Maan -- etap prema, kiedy sneha osiąga szaloną radość, powodując doświadczanie słodyczy ukochanego w ciągle to nowych odmianach (Ujjvala-nilamani 14.96). Wtedy nayika osiąga poziom szczytowy i uzewnętrznia się w postaci złości, która zmienia się w transcendentalny gniew i oburzenie powstające z zazdrosnej miłości.

Pranaya -- wzmocniony etap prema, kiedy maan osiąga nieograniczoną intymność znaną jako viśrambha, czyli poufność wolna od ograniczeń czy formalności. Taka intymność powoduje, że uważamy swoje życie, swój umysł, inteligiencję, ciało oraz wszystko, co posiadamy, za jednakie z życiem, umysłem, inteligencją i ciałem ukochanego.

Raga:
   1) wzmożony poziom prema, na którym wiecznie niezaspokojone miłosne pragnienie (prema-mayi trsna) do obiektu uczuć (Kryszny) wznosi nas do spontanicznego, intensywnego zaabsorowania ukochanym tak bardzo, że kiedy tylko zabraknie sposobności do zadowolenia ukochanego, jesteśmy na granicy porzucenia swojego życia.

    2) kiedy pranaya doświadczana jest w sercu jako ogromna przyjemność. Jeśli poprzez przyjęcie jakiegoś cierpienia pojawi się szansa do spotkania się z Kryszną, wtedy to cierpienie staje się źródłem wielkiego szczęścia. Za to jeżeli szczęście nie przynosi ze sobą możliwosci spotkania z Kryszną, to szczęście takie staje się źródłem wielkiego cierpienia.

Anuraga -- wzmożony poziom prema, tak oto zdefiniowany w Ujjvala-nilamani (14.146): "Chociażbyśmy regularnie spotykali się z ukochanym i znalibyśmy go świetnie, to jednak nasze zawsze świeże uczucie intensywnego przywiązania powoduje, że ukochany odbierany jest na nowo w każdej chwili tak, jakbyśmy nigdy wcześniej nie mieli z ta osoba nic do czynienia."

Bhava:
   1) miłosne emocje; szczególny, miłosny nastrój, w którym wielbiciel służy Krysznie.
   2) wzmożony stan prema, który w Ujjvala-nilamani został zrównany z maha-bhava, a który pojawia się, kiedy anuraga osiąga określony stan wesołości i smaku. Może to być doświadczane i smakowane jedynie przez samo anuraga i nie przez żadne inne bhava. Kiedy anuraga wzbogacone jest przez rozpaloną i rozbudzoną pasję sattvika -  na podobieństwo stopionego złota i osiąga szczyt w Śrimati Radhice, stając się identycznym z Jej własnym temperamentem i usposobieniem, wtedy nazywa się to bhava.

Mahabhava -- najdojrzalszy stan prema.

Przypis 3
Śraddha jest to przekonanie, silna wiara, że poprzez wykonywanie transcendentalnej, miłosnej służby dla Kryszny, wszystkie uboczne czynności automatycznie również są praktykowane.Taka wiara jest korzystna dla wypełniania służby oddania.(Czajtanja-czaritamrita Madhya-lila 22.62)

Tłumaczenie: Radha Mohan dasa
Korekta Anandini dasi