[12 sierpnia 2003 roku będziemy obchodzić pomyślny dzień pojawienia się Śri Baladewy. Na Jego cześć prezentujemy dwa wkłady wygłoszone z tej okazji przez Śrila Bhaktiwedantę Narajana Maharadża]

Dzisiejszy dzień jest niezwykle pomyślny, ponieważ zbiegły się z sobą dwie wyjątkowe okazje: Purnima oraz pojawienie się Baladewy. Dziś kończy się także Dżhulana Jatra, która trwała przez cały miesiąc od początku śrawana. Pod koniec Dżhulana jatry wszyscy Wradżawasi odczuwają smutek, dlatego Baladewa Prabhu pojawia się właśnie tego dnia, by sprawić im radość.

Stwierdzenie rozstrzygające kontrowersje.

Niektórzy Wradżawasi utrzymują, że Baladewa pojawił się po Krysznie. Twierdzą, że Kryszna urodził się w asztami, ósmego dnia księżycowego, a Baladewa w dniu czatra, sześć dni księżycowych po Krysznie. Jednakże Śrila Dżiwa Goswami, Śrila Sanatana Goswami, Śrila Rupa Goswami oraz wszyscy nasi Goswami nie zgadzają się z tym poglądem. Tłumaczą, że gdyby Baladewa rzeczywiście pojawił w tym dniu, wtedy Kryszna byłby od niego starszy o kilkanaście dni. A gdyby pojawił się rok wcześniej, wtedy byłby o prawie rok starszy od Kryszny. Dlatego w swojej Waisznawa Toszani Dżiwa Goswami pisze, że zgodnie ze stwierdzeniem Śrimad-Bhagawatam Gargaczarja nadał imię Krysznie i Baladewie tego samego dnia, obaj w tym samym czasie raczkowali, ceremonię annaprasana przeprowadzaną dla każdego dziecka urządzono dla nich tego samego dnia i obaj rozwijali się jednocześnie. Kiedy Kryszna urodził się w Gokuli, Baladewa właśnie pierwszy raz otworzył oczy i wtedy ujrzał go po raz pierwszy. Kiedy Matka Jaśoda oraz Rohini ułożyły ich w tej samej wiszącej kołysce, obaj byli bardzo uszczęśliwieni swoim widokiem.

Niektórzy twierdzą, że Baladewa Prabhu i Kryszna urodzili się w Mathurze. To pogląd zwykłych ludzi, którzy nie są ani rasika, ani tattwa-dżniana-bhakatami. Ci ostatni sądzą inaczej. Śrimad-bhagawatam stwierdza, że Dewaki to inne imię Jaśody. Ta informacja znajduje się w wielu puranach, a zwłaszcza w Hari-wamśa.

W Mathurze nikt się nie urodził. Kryszna pojawił się tam w postaci Wisznu, jako Parambrahma oraz szesnastoletni młodzieniec. Przyjął postać Wasudewy. Miał cztery ręce, trzymał w nich śankę, gadę, czakrę i padmę. Miał długie wijące się włosy, na głowie śarana makutę, złotą koronę i nosił inne złote ozdoby. Bhagawan nigdy się nie rodzi, ale Kryszna nie jest tylko Bhagawanem. Kryszna to Swajam Bhagawan. Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakur napisał werset, który oddaje pogląd Śri Czajtanji Mahaprabhu: aradhjo bhagawan wradżesa-tanajas tad-dhama wrindawana. Kryszna jest przede wszystkim Wradżendra-nandana, synem Nandy Maharadży i jest aradhja, najwyższym czczonym Bóstwem. Tad-dhama wrindawana. Jego siedziba, Wrindawan jest czczona na równi z nim.

Tak stwierdza Czajtanja Mahaprabhu. Kryszna nie jest synem Wasudewa i Dewaki, a Jaśody i Nanda Baby. Wradżesa-tanajas oznacza Nanda Baba. Nasz aradhjadewa to Kryszna, który narodził się w Gokuli, tak jak Baladewa Prabhu. Częściowo pochodzi z łona Dewaki, ale „w pełni" pochodzi z łona Rohini z Gokuli. Była ona jedną z wielu żon Wasudewa w Mathurze. W Gopala Kampu jest napisane, że kiedy Wasudew i Dewaki zostali wtrąceni do więzienia Kamsy, Rohini odwiedzała ich tam czasami i służyła im. Podczas jednej z wizyt zaszła w ciążę. W tym samym czasie także Dewaki poczęła dziecko. Oryginalny i kompletny Pan Balarama wszedł do łona Ronini, a jego pełna część znalazła się w łonie Dewaki. Po dwóch czy trzech miesiącach, by chronić Rohini przed zwyrodniałym Kamsą, Wasudew wysłał ją do Wrindawan do domu Nanda Baby i Jaśody. Do tego kroku zainspirowała go Jogamaja. Gdy pełna część Baladewy była już w łonie Dewaki od sześciu miesięcy, Jogamaja przeniosła ją do Gokuli i umieściła w łonie Rohini. Jak magnes przyciąga żelazo, tak oryginalny Baladewa przyciągnął własną ekspansję. (Osiem miesięcy później Rohini poczęła syna, więc w sumie Śri Baladewa przebywał w jej łonie przez czternaście miesięcy.)

Kiedy Kryszna pojawił się jako Wasudewa, czteroręka pełna ekspansja w Mathurze, Wasudew i Dewaki modlili się do niego: „Prosimy Cię, zstąp w postaci maleńkiego chłopca, którego spróbujemy wyrwać z rąk Kamsy". W tej samej chwili Kryszna, który właśnie narodził się z łona Jaśody, natychmiast pojawił się w Mathurze, wchłonął w siebie czatur-budża (swoją czteroręką formę) i obie te postacie zmieszały się z sobą. Wasudew zabrał swojego maleńkiego Krysznę do Gokuli, zostawił go tam, a zabrał Jogamaję [siostrę Kryszny, która narodziła się wraz z Kryszną z łona Jaśody.] Powinniście wiedzieć, że pełna ekspansja Baladewy Prabhu, syna Rohini, znajdowała się w łonie Dewaki, i za sprawą działania Jogamaji, została przeniesiona do Gokuli. Obie ekspansje „wymieszały się" tam w postaci Rohini-nandany.

Balarama zawsze uważał, że jego ojcem jest Nanda Baba, a nie Maharadża Wasudew. Nigdy nie myślał o sobie jak o synu Dewaki i Wasudewa. Mula-Sankarśana to Baladewa w Dwarace albo Mathurze. Baladewa w Gokuli czy Wradży nie jest Mula-Sankarśana; jest czymś innym. Z punktu widzenia tattwy obie te postacie są tożsame, lecz jeśli wziąć pod uwagę rasa-wiczara, ich nastrój, nie są tożsame. Kiedy Kryszna pojawił się w Mathurze, nie był to oryginalny Kryszna, lecz Wasudew-nandana. Podobnie z Balaramą, który gdy pojawił się w Mathurze, nie był to Rohini-nandana, lecz raczej Mula-Sankarśana. Zarówno w Dwarace, jak i Mathurze jest Mula-Sankarśana, częściową manifestacją Baladewy Prabhu. Z niego pojawia się Maha-Sankarśana na Waikuncie, z którego z kolei emanuje Karanadakaszaji Wisznu, z którego pojawia się Garbodakaszaji Wisznu. Z niego pochodzi zaś Khirodakaszaji Wisznu. Ostatnią częścią Maha Sankarśana jest Khirodakaszaji Wisznu w postaci Ananta Śesza. Wszystkie te ekspansje pragną służyć Krysznie i to właśnie czynią.

Baladewa i Kryszna są tym samym

Nie ma różnicy między Kryszną i Baladewą. Kryszna jest Swajam-rupa, Baladewa Prabhu także, choć nadal jest Kryszna prakaśa, czyli manifestacją. Kryszna i Baladewa różnią się tylko barwą i parafernaliami - Baladewa nigdy nie nosi hala i mussala (pługa i maczugi) we Wradży, podobnie Kryszna nie nosi tam żadnej ze swoich broni - ma przy sobie tylko wamśi (flet), a Baladewa Prabhu śringar (bawoli róg). Czasem Baladewa również nosi wamśi, choć w jego przypadku nie jest to najważniejszy atrybut. Kryszna też nosi śringar, lecz najważniejszym jego atrybutem jest wamśi, tak ważny w rasa-lila oraz innych zabawach.

Baladewa nie nosi z sobą pługa czy maczugi, ponieważ we Wradży nie przydałyby mu się. Wszystkie jego lila są tam madhura - słodkie. Nie jest on w tym miejscu żonaty, podobnie jak Kryszna (przynajmniej oficjalnie). Obaj oddają się tu swoim słodkim lila.

W Dwarace natomiast pojawiają się jako Wasudew-nandana oraz Dewaki-nandana. Wrindawana paritjadża na padam ekam gaczczati. Nie tylko część Kryszny udaje się do Dwaraki. To samo dotyczy Baladewy Prabhu, który tak jak Kryszna, nigdy nie opuszcza Wrindawan. Przebywa tu wiecznie.

(Ktoś mógłby uznać, że skoro Baladewa był w łonie Rohini w Mathurze, był jednocześnie poza Wrindawan. To jednak nieprawda. Rohini jest wiśuddha Wradżawasi. Nigdy nie opuszcza jej świadomość, że jest Wradżawasi. Nawet gdy Nanda Baba i pastuszkowie udali się z Kryszną do Mathury, nadal przebywali we Wrindawan, ponieważ taka była ich świadomość. Jogamaja Paurnamasi na pozór mieszkała w Udżain przed przenosinami do Wrindawan, lecz tak naprawdę jest ona wieczną wiśuddha Wradżawasi. Rohini pozornie przybyła z Mathury, lecz ona również jest wieczną wiśudhha Wradżawasi. Dlatego, kiedy Rohini-nandana Baladewa pojawił się w jej łonie, był on we Wrindawan.)

Baladewa jest sat

Kryszna jest „mieszanką" sat, cit i ananda. Sat oznacza sattwę - byt, istnienie; cit - bhawę, czyli transcendentalne uczucie przejawiane w pięciu rasach. Powszechne słowo to oddaje się przez „wiedzę", ale we Wrindawan nie ma wiedzy w ogólnie przyjętym sensie tego słowa. Śrimad-bhagawatam mówi:

dżniane prajasam udapasja namanta ewa

dżiwanti san-mukharitam bhawadija-wartam

sthane sthitah śruti-gatam tanu-wan-manobhir

je prajaso 'dżita dżito 'py asi tais tri-lokjam

[„Mój drogi Panie, ci wielbiciele, którzy odrzucili bezosobową koncepcję Prawdy Absolutnej i dlatego zaprzestali omawiania empirycznych prawd filozoficznych, powinni słuchać samozrealizowanych bhaktów mówiących o Twoim świętym imieniu, postaci, zabawach oraz cechach".]

Jeśli chcecie służyć Krysznie oraz Śrimati Radhice we Wradża-bhawa, będziecie musieli porzucić dżnianę. Musicie spróbować słuchać tylko o zabawach Kryszny, pamiętać o nich, intonować imiona Kryszny i Radhiki. Jeśli nie staniecie się ekantika, ukierunkowani na jedno, nie przybliżycie się do Wradży. Kiedy tattwa-dżniana staje się bhawą, ta bhawa może nas doprowadzić do Wrindawan. Wtedy, w tym stanie, możemy pełnić służbę we Wradży. W pospolitym zrozumieniu dżniana odnosi się tylko do Brahmana. Dżniani uważają się za Brahmana. Kiedy zwykła dżniana staje się tattwa-dżniana, poznaniem Bhagawana, można udać się na Waikunthę, nie można jednak osiągnąć Wrindawan. Tutaj oznaczaona bhawę doświadczaną w pięciu rasach (nastrojach): śanta, dasja, sankhja, watsalja i madhurja. To jest właśnie samwit, potęga wiedzy, dzięki której Kryszna zna sam siebie i poprzez którą inni poznają Jego.

Sednem hladini jest prema, a uosobieniem premy jest Śrimati Radhika.

Baladewa Prabhu jest adistatri-dewata, dominującym Bóstwem sat, sattwa oraz sandini. Kryszna jest adistatri-dewata cit, to znaczy dżniany w połączeniu z bhawą, a Śrimati Radhika jest adistatri-dewi hladini.

Sat-cit-ananda. Sat jest potęgą bytu. Dżiwa również jest wieczna, istnieje zawsze, lecz to Baladewa jest panem wszystkich dusz. Jest uosobieniem sat, oryginalnym źródłem owej mocy istnienia. Widzimy Krysznę, jego wamśi, Wradżawasich, widzimy ten świat i dżiwy. Wszyscy jesteśmy ekspansjami Baladewy Prabhu. Kryszna wraz z Baladewą i Radharani jest Wradżendranandana Śjamasundara. Bez Baladewy nie byłoby zabaw Radha-Kryszny oraz gopi, nie byłoby ziemi Wrindawan, ponieważ to on jest mocą wszelkiego istnienia. Wszystkie dżiwy przejawiające nastrój śanta, dasja, sankhja oraz watsalja są manifestacją Baladewy. Co do madhurja-rasy, to gopi będące kajawjuha-rupa, cielesnymi ekspansjami Śrimati Radhiki, są jej manifestacjami. Baladewa służy we wszystkich rasach prócz śringara i madhurja-rasy. Aby służyć w nastroju śringara czy madhurja-rasy przyjmuje postać Ananda Mandżari.

Baladewa jest naszą pierwotną przyczyną

Źródłem wszystkich dusz, przyczyną ich istnienia jest Baladewa Prabhu. We Wradży dżiwy pojawiły się z pierwotnego Baladewy. Nigdy nie przyszły tak po prostu do tego świata. Zawsze służyły Radzie i Krysznie w nastroju madhurja lub śakhja. Z Baladewy pochodzi Mula-Sankarśana w Dwarace. Niezliczone dżiwy pochodzą z Baladewy w formie Mula-Śankarśana i na wiele sposobów służą Dwarakadiśy oraz Mathureśy Krysznie. Z Mula-Sankarśana pochodzi Maha-Sankarśana na Waikuncie. Z Maha-Sankarśana z kolei emanują mukta-dżwiy, które wiecznie służą Ramie, Panu Nrisinhadewie, Kalki, Wamanie, Narajanowi oraz wszystkim innym inkarnacjom swansa. Z Maha-Sankarśana pochodzi Karanadakaszaji Wisznu w regionie tatasztha, z niego zaś emanują tatasztha-dżiwy. Niektóre spośród nich stają się wolne od mai, a niektóre stają się duszami baddha, czyli uwarunkowanymi. Widzimy więc, że wszystkie rodzaje dusz pochodzą z Baladewy. Tak mówią pisma, choć w rzeczy samej dżiwy się nie rodzą. Wszystkie są wieczne tak jak sam Baladewa Prabhu. Takie stwierdzenie o narodzinach dżiwy służy tylko przekonaniu sadharana, zwykłych uwarunkowanych dusz. Śastry mówią nam tyle rzeczy, podczas gdy w rzeczywistości na Goloka Wrindawan wszystko to widziane jest zupełnie inaczej.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Tridandiswami Śri Śrimad Bhaktiwedanta Narajana Maharadża

CHWAŁY BALADEWY PRABHU

(Część druga)

Wszystkie pisma święte, takie jak Czajtanja-czaritamrita czy Śrimad-bhagawatam nie są niczym innym niż gloryfikacją Baladewy Prabhu. Baladewa jest akanda-guru-tattwa. To znaczy, że jest uosobionym przykładem dla wszystkich dusz, jak służyć Krysznie. Wszystkie pisma głoszą chwałę służby dla Kryszny, dlatego też wszystkie wysławiają Baladewę. Obie formy Bhagawatam, czyli grantha-bhagawata (książka bhagawata) oraz bhakta (osoba bhagawata) są manifestacją Baladewy Prabhu. Mówi się na przykład, że Śrimad-bhagawatam jest ciałem Kryszny. Dwie pierwsze księgi są jego lotosowymi stopami itd. Forma Kryszny opiera się na jego mocy istnienia, sandini-śakti, czyli Baladewie. Co do bhakta-bhagawata, to Baladewa jest prawdziwym guru i z niego manifestują się wszyscy guru. Bez łaski Baladewy nikt nie zdobędzie łaski Kryszny.

Baladewa przejawia wszystkie nastroje i rasy w służbie dla Kryszny, również madhurja-rasę. Aby przejawić ten nastrój, pojawia się pod postacią Ananda Mandżari.

Baladewa manifestuje śastry

W lesie Naimaśaranja, podczas recytacji Puran i Mahabharaty (przed wyrecytowaniem Śrimad-bhagawatam) mówca Romaharśana Suta nie wstał, by powitać Balaramę. Balarama jest guru wszystkich guru, również Wjasadewy, który jest guru Romaharśana Suty. Obrażając Balaramę, Romaharśana Suta udowodnił, że tak naprawdę nie jest częścią akanda-guru-tattwa i został zabity. Jego synem był Ugraśrawa Suta, zwany też Sutą Goswamim. Gdy Balarama Prabhu położył mu dłoń na głowie, w jego sercu zamanifestowały się wszystkie pisma objawione.

Tak to powinno wyglądać. Póki prawdziwy guru nie obdarzy swego ucznia bezprzyczynową łaską, w sercu tego ucznia nie zamanifestuje się prawdziwa tattwa.

Suta Goswami został inicjowany przez Śri Śukadewę Goswamiego i od niego usłyszał Śrimad-bhagawatam:

suta uwacza:

jam prawradżantam anupetam apeta-kritjam

dwaipajano wiraha-katara adżuhawa

putreti tan-majataja Tarawo 'bhinedus

tam sarwa-bhuta-hridajam munim anato 'smi

[„Śrila Suta Goswami rzekł: Składam pełne szacunku pokłony wielkiemu mędrcowi Śukadewie Goswamiemu, który może przeniknąć do serca każdego. Kiedy odszedł, by wieść życie w ascezie (sannjasa), opuszczając dom nie poddawszy się ceremonii świętej nici ani innym rytuałom spełnianym przez wyższe kasty, jego ojciec Wjasadewa z obawy przed rozłąką, wykrzyknął: »Och, mój synu!« I tylko drzewa, które odczuwały ten sam ból rozłąki, odpowiedziały echem zrozpaczonemu ojcu".]

Cała Wradża jest manifestacją Balaramy. Balarama przejawił się także jako Giri Gowardhana, lecz tutaj akurat mamy do czynienia z wieloma zawiłościami. Według rasa-tattwy wzgórze Gowardhana jest manifestacją Śrimati Radhiki, lecz generalnie wszystko pochodzi od Balaramy.

Balarama daje wiedzę

Balarama zabił demona Denukasurę, który przybrał postać osła i uosabia ignorancję - cechę niszczoną przez guru. Balarama jest źródłem wszystkich guru; jest akanda-guru-tattwą, kompletnym i niepodzielnym guru.

om adżniana-timirandhasja

dżnianandżana śalakaja

czakszur unmilitam jena

tasmai śri gurawe namah

[„Urodziłem się spowity ciemnością ignorancji, lecz mój mistrz duchowy otworzył mi oczy pochodnią wiedzy".]

Jaką wiedzę daje guru? Radha-tattwa, kryszna-tattwa, upasaka i upasana-tattwa (wiedza o bhakcie i Bhagawanie), maja-tattwa, prema-tattwa aż po madanakja-mahabhawa i pozostałe rodzaje wiedzy - wszystko to manifestuje się w sercu ucznia dzięki guru.

Balarama nosi pług i maczugę. Pług służy mu do uprawy pola bhakti poprzez usuwanie wszelkich rodzajów anartha. W ten sposób przygotowuje glebę pod ziarno prema-bhakti. Z pomocą maczugi chroni wzrastającą roślinkę, usuwając anartha, które pojawiły się już po zasianiu ziarna. Balarama daje cit-bal, siłę duchową, wyzwolonym towarzyszom Kryszny (unmukha-dżiwa), a wimukha-dżiwie, duszy uwarunkowanej, objawia się jako guru-tattwa.

Bhakti, poczynając od śraddha aż po najwyższy etap rudha oraz adhirudha madanakja mahabhawa opiera się na sandini, uosabianej przez Balaramę.

Pozorna dwoistość

Pozorne różnice między Baladewą i Kryszną

Narawata-lila, ludzkie zabawy Kryszny i Balaramy, nie mogłyby mieć miejsca bez pozornej różnicy zdań między Nimi. Pod koniec bitwy na polu Kurukszetra doszło do walki między Durjodhaną a Bhimą. Baladewa stanął po stronie Durjodhany, a Kryszna po stronie Bhimy. Baladewa uważał Durjodhanę za swojego ucznia, dlatego darzył go sympatią. Kryszna podpowiedział Bhimie, by uderzył Durjodhanę w udo. Baladewa uznał, że Kryszna nakłonił Bhimę do złamania kodeksu kszatrijów. Rozzłościł się i chciał zabić Bhimę, lecz Kryszna go powstrzymał.

Inna pozorna różnica pojawiła się w związku z Ardżuną. Chcąc poślubić Subhadrę, siostrę Kryszny, Ardżuna przebrał się za sannjasina. Wszyscy mieszkańcy Dwaraki usłyszeli o przybyciu wzniosłego ascety. Kryszna złożył mu pokłony, reszta poszła za jego przykładem. Później, w trakcie porwania, Subhadra wskoczyła na rydwan, Ardżuna złapał ją za rękę, a ona wciągnęła go na ten rydwan. I to ona powoziła, gdy Ardżuna walczył z goniącymi ich żołnierzami.

Baladewa chwycił swoją maczugę i swój pług, gotów do zabicia Ardżuny. Kryszna spytał: „Dokąd idziesz?"

Balarama odparł: „Chcę zabić Ardżunę Uprowadził Subhadrę".

Kryszna odpowiedział: „Ja zrobiłem to samo. Uprowadziłem Rukmini. Anirudha porwał Uszę, Samba porwał Lakszmanę. Nie ma w tym nic złego. Poza tym, czemu twierdzisz, że Ardżuna uprowadził Subhadrę? Sama wciągnęła go na rydwan i sama ten rydwan prowadziła. A jeśli zabijesz Ardżunę, zostanie wdową.

W końcu Baladewa spytał: „Czemu nie powiedziałeś mi tego wcześniej?"

Dlaczego Balarama nie wiedział wcześniej, że ów sannjasin to Ardżuna? Przyczyną tego stanu rzeczy była Jogamaja, która jest tylko manifestacją Radhiki, a jednak potrafi sprawić, że nawet Radhika zapomina.

Pralambasura

Pralambasura zarzucił sobie Balaramę na plecy, a Balarama zabił go jednym ciosem. Znaczenie tego wydarzenia jest następujące: guru-tattwa usuwa obłudę (kapatata) ucznia. Czasem guru może nawet publicznie wytknąć swojemu uczniowi jakąś wadę, a jeśli uczeń jest nieszczery, może się rozgniewać i porzucić swojego guru.

Goryl Dwiwida

W czasach Ramaczandry Dwiwida lubił Pana Ramę, nie lubił jednak Lakszmana. Wiedział, że Balarama przedtem był tym właśnie Lakszmanem, dlatego próbował zabić go w Raiwata Karwata. Nawet Rawana i Meganatha nie mogli zabić Dwiwidy w Rama-lila, lecz Balarama uczynił to z łatwością.

Gaura Premanande!