Tridandiswami Śri Śrimad Bhaktiwedanta Narajana Maharadża

[Jest to zapis wyjątkowego wykładu, w którym Śrila Maharadża mówi o niezrównanej pozycji Śrila Prabhupady Bhaktiwedanty Swamiego Maharadża oraz gloryfikuje go. Wykład ten nie był dotąd nigdzie publikowany.]

Istnieje różnica między rupanuga^* [patrz: przypis 1] a raganuga^* [patrz: przypis 2]. Ci, którzy są w tym świecie i służą Śri Śri Radzie i Krysznie podążając ścieżką ragi (pełnego miłości oddania), idąc śladami bhaktów ragatmika, opisanych przez Śrila Rupę Goswamiego w Śri Bhakti-rasamrita-sindhu i Śri Udżwala-nilamani, należą do kategorii raganuga.

Ten termin odnosi się do wielbicieli, którzy pragną osiągnąć wradża-bhakti poprzez zalecaną praktykę. Może się jednak zdarzyć, że tacy wielbiciele nie są rupanuga, lecz raganuga. Śri Dżajadewa Goswami nie był bhaktą rupanuga, lecz raganuga. Śri Bilwamangala Thakur był prawdziwym raganuga, lecz nie rupanuga. Śri Swarupa Damodara oraz Śri Raja Ramananda nie byli bhaktami rupanuga, choć mieli bliski związek ze Śrila Rupą Goswamim. Są oni Lalitą dewi oraz Wiśakhą dewi, należą więc do innej kategorii wiecznych towarzyszy Śri Śri Radha-Kryszny. Nie są zatem bhaktami rupanuga.

Ci, którzy żyją zgodnie z naukami zawartymi w Bhakti-rasamrita-sindhu Śrila Rupy Goswamiego, podążają za przykładem Subala, Śridhama oraz innych pastuszków będących przyjaciółmi Kryszny (śakha) oraz pragną służyć Panu Krysznie jako śakha, nie zostaną nazwani rupanuga. Ich nazwiemy bhaktami raganuga.

Lalita, Wiśakha i Jaśoda nie należą ani do kategorii raganuga, ani rupanuga. Nie są one „anuga" - zwolenniczkami, uczennicami. Siddha, czyli doskonali, wyzwoleni towarzysze Radhy i Kryszny, służący im we Wrindawan, określani są mianem ragatmika^* [patrz: przypis 3]. Ci, którzy pragną służyć Panu Krysznie jak ragatmika nazywają się sadhaka (praktykujący). Krocząc ścieżką raga są raganuga. Jeśli ktoś podąża raga-marga (ścieżką raga), nieustannie rozmyślając: „Co powinienem zrobić, by służyć Krysznie jak Matka Jaśoda czy Nanda Baba?", to zostanie określony jako raganuga, nie rupanuga. Śrila Rupa Goswami objaśnił wspaniałość tych związków w Bhakti-rasamrita-sindhu. Mimo wszystko nie można tych bhaktów zaliczyć do rupanuga.

Bhaktami rupanuga można nazwać tylko tych, którzy są prawdziwymi raganuga i służą Radha-Krysznie na podobieństwo Rupy Mandżari, mając w swojej oryginalnej postaci ten sam nastrój co ona oraz tych, którzy służą Radha-Krysznie z równym oddaniem co Śrila Rupa Goswami.

Bhakta rupanuga to ktoś, kto w służbie dla Radhy i Kryszny idzie w ślady Śri Rupy Mandżari, która większym przywiązaniem darzy Śrimati Radhikę, ciesząc się jej szczęściem i cierpiąc, gdy ona cierpi. Bhakta, który działa w ten sposób, może zostać określony jako rupanuga.

Parama-pudżjapada Śrila Swami Maharadża pojawił się zwłaszcza po to, by podarować innym rupanuga-bhakti. Nie przyszedł, by obdarzyć ludzi wyłącznie raganuga-bhakti, ani waidhi-bhakti. Jednakże nie mógł wtedy przekazać jej swoim uczniom, ponieważ zdecydowana większość nie byłaby w stanie tego zrozumieć. Nawet teraz wiele wysiłku kosztuje mnie objaśnienie wam tego wszystkiego, ale tylko nieliczni z was starają się to zgłębić. Jakieś dwadzieścia pięć lat temu, gdy Śrila Swami Maharadża przybył do Ameryki nauczać, jak mógł otwarcie poruszać takie tematy? Nie było tam właściwie nikogo, kto zrozumiałby, o czym mówi Swami Maharadża. Dlatego zajmował się przede wszystkim karczowaniem dżungli.

Cała sukcesja uczniów, cała misja Gaudija to bhaktowie rupanuga. Sampradaja Śrila Nimbarkaczarji to bhaktowie raganuga, ale prezentujący nastrój z Dwaraki reprezentowany przez Satjabhamę oraz Rukmini. Zwolennicy Nimbarkaczarji nie są tacy jak Śrila Rupa Goswami. Tylko aczarjowie wywodzący się z sukcesji Śri Czajtanji Mahaprabhu są bhaktami rupanuga.

Śrila Swami Maharadża przyszedł, by dać coś, co już jest obecne w każdej duszy.

kriti-sadhja bhawet sadhja-

bhawa sa sadhanabhida

nitja-siddhasja bhawasja

prakatjam hridi sadhjata

[„Kiedy zmysły pełnią transcendentalną służbę, dzięki której osiąga się miłość do Kryszny, taki stan nazywany jest sadhana-bhakti, czyli opartą na zasadach służbą pełną oddania. To oddanie istnieje wiecznie w sercu każdej żywej istoty. Przebudzenie tego wiecznego oddania następuje pod wpływem praktycznej służby".]

Dusza jest z natury swojej doskonała. Jej związek z Kryszną, Jego imię, wszelkie cechy są już w niej obecne. Ta doskonałość nie przychodzi z zewnątrz. Na nieszczęście okrywa je maja, lecz kiedy Śri Guru usuwa tę zasłonę mai, wszystko automatycznie się pojawia.

Czysta prema nie przyjdzie za sprawą rozmaitych wysiłków czy sadhany. To w duszy już istnieje, po prostu się objawi; nic nowego się tam nie zrodzi. Żaden kontakt z kimkolwiek i czymkolwiek nie zmieni tego, co w duszy już jest.

To, co w niej istnieje, objawi się dzięki śrawana (słuchaniu), kirtana (intonowaniu) oraz smarana (pamiętaniu). Rasa naturalna dla danej duszy obudzi się za sprawą tych czynności. Jeśli jest to dasja-rasa, wtedy objawi się właśnie jako dasja-rasa. Prawdą jest, że jeśli czyjąś naturalną rasą jest madhurja, wtedy nie będzie czuć szczególnej atrakcji do dasja-rasy czy sakhja-rasy. To wszystko pojawi się naturalnie z chwilą, gdy znikną nasze anartha.

Czasem słyszy się błędny pogląd, że naturą Śrila Swamiego Maharadża była sakhja-rasa, dlatego nie mógł obdarować innych madhurja-rasą. Tak nie jest. Pojawił się na świecie z tą samą misją, jaką miał Śrila Rupa Goswami.

Nie przyszedł tylko, by dać waidhi-bhakti^*. [Patrz: przypis 4] Musimy, oczywiście, spełniać waidhi-bhakti, a wtedy bhakti zajmie się całą resztą. Bhakti to nie tylko cecha, bhakti nie jest nirwisześa (bezosobowa), jest ona osobą. Prema-bhakti potrafi zawładnąć Kryszną. Kryszna, Śrimati Radhika oraz wszyscy ich towarzysze podlegają kontroli bhakti, która sprawia, że Radha tańczy, Kryszna tańczy, gopi tańczą. Sama bhakti też tańczy. Pod jej wpływem tańczą wszyscy.

****

Przypisy:

[Przypis 1] Rupanuga:

Najpierw Czajtanja Mahaprabhu obudził wszystkie duchowe prawdy w sercu Śrila Rupy Goswamiego oraz cała wiedzę zawartą w Wedach, Upaniszadach i innych pismach objawionych. Potem, dzięki łasce Pana, Śrila Rupa Goswami przeniknął serce Pana:

śri-czajtanja-mano-'bhisztam

sthapitam jena bhu-tale

swajam rupah kada mahjam

dadati swa-padantikam

[„Kiedy Śrila Rupa Goswami Prabhupada, którego misją w świecie materialnym jest spełnienie pragnienia Pana Czajtanji, udzieli mi schronienia u swych lotosowych stóp?"]

Dzięki łasce Śri Czajtanji Mahaprabhu Śrila Rupa Goswami napisał wiele dzieł takich jak Śri Bhakti-rasamrita-sindhu, Śri Udżwala-nilamani czy Śri Upadeśamrita. W dwóch pierwszych objaśnił wszystko, co dotyczy wradża-bhakti. Zwłaszcza Śri Udżwala-nilamani napisał po to, by przybliżyć wszystkim wradża-prema i wradża-bhakti. Z kolei w Bhakti-rasamrita-sindhu wyjaśnił, że bhakti można doświadczać w pięciu różnych nastrojach oraz pięciu rodzajach służby: śanta, dasja, sakhja, watsalja i madhurja. Najważniejsze spośród nich są: sakhja, watsalja i madhurja. Nastrój wśród Wradżawasi to wradża-bhakti. Gopi cechuje madhurja-rasa, a nastrój Śrimati Radhiki jest najwznioślejszym przykładem wradża-bhakti.

Śrila Rupa Goswami napisał: „Istnieją dwa rodzaje praktycznej służby w oddaniu. Jedna to służba oparta o zasady, druga jest spontaniczna". (Czajtanja-czaritamrita, Madhja 22.108) Ci, którzy kroczą ścieżką raganuga w nastroju innym niż mandżari-bhawa w madhurja-rasie, należą do kategorii rupanuga, choć niezupełnie; zaledwie w niewielkim, bardzo niewielkim stopniu. Dlatego można powiedzieć, że wcale nie są rupanuga". (fragment wykładu Śrila Narajana Maharadża z 18 maja 2004 roku w Badger, Kalifornia.)]

2. „Dlatego nieustannie prosimy członków Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny, by wydawali jak najwięcej książek i rozpowszechniali je na całym świecie. Podążając tym samym śladami Śrila Rupy Goswamiego, staną się bhaktami rupanuga". (Objaśnienie do Czajtanja-czaritamrity, Madhja 19.132)

3. „My, wisznuici szkoły Gaudija, jesteśmy znani jako rupanuga. »Rupanuga« oznacza osobę idącą w ślady Rupy Goswamiego. Dlaczego powinniśmy iść jego ślady? Ponieważ: śri-czajtanja-mano-'bhisztam sthapitam jena bhu-tale. Rupa Goswami chciał upowszechnić misję Śri Czajtanji Mahaprabhu". (Śrimd-bhagawatam 5.5.2, wykład w Hajdarabadzie, 13 kwietnia 1975r.)

4. „Rupa Goswami i Sanatana Goswami to najbardziej wzniośli słudzy Śrimati Radharani oraz Śri Czajtanji Mahaprabhu. Ci, którzy im służą, są znani jako bhaktowie rupanuga" (Madhja, 8.246, objaśnienie.)

5. „Póki nie staniecie się bhaktami rupanuga, nie zdołacie zrozumieć filozofii Gaudija" (Wrindawan, wykład z października 1972 roku.)

[Przypis 2] Raganuga-bhakti

1. „Należy służyć Krysznie zgodnie z tymi zasadami, lecz jeśli w kimś obudzi się spontaniczna miłość do Niego, jaka przejawia się w działaniu mieszkańców Wradżabhumi, wtedy osiąga się raganuga-bhakti. Ten, kto ma w sobie tę spontaniczną miłość, zostanie wyniesiony do poziomu mieszkańców ziemi Wradży. Tam nie ma ścisłych zasad służby dla Kryszny. Wszystkim kieruje spontaniczna i naturalna miłość do Niego". (Czajtanja-czaritamrita, Madhja 8.221, objaśnienie.)

2. „Mieszkańcy Wradży są żywym przykładem służby pełnionej pod wpływem spontanicznej miłości. Służba w oddaniu podobna ich służbie jest określana mianem raganuga-bhakti, czyli służby będącej naturalnym następstwem spontanicznej miłości". (Czajtanja-czaritamrita, Madhja 22.154)

[Przypis 3] Ragatmika

1. „Wieczni mieszkańcy Wrindawan okazują swoje przywiązanie do Kryszny spontaniczną służbą w oddaniu. Nic nie może równać się tej służbie zwanej ragatmika-bhakti. Kiedy bhakta podąża w ślady wielbicieli z Wrindawan, wtedy jego służba jest nazywana raganuga-bhakti. (Czajtanja-czaritamrita, Madhja 22.149)

2. „Kiedy w kimś budzi się przywiązanie do Najwyższego Pana, jego naturalna skłonność do miłości przejawia się całkowitym pochłonięciem myślami o Panu. Jest to transcendentalne uczucie, a służba nim inspirowana nazywa się ragatmika, czyli spontanicznym oddaniem" (Czajtanja-czaritamrita, Madhja 22.149)

[Przypis 4] Waidhi-bhakti

„Ci, którzy nie są jeszcze na etapie spontanicznego przywiązania w oddaniu, pełnią służbę pod przewodnictwem prawdziwego mistrza duchowego, zgodnie z wszelkimi zasadami podanymi w pismach objawionych. Pisma objawione nazywają ten rodzaj służby waidhi-bhakti". (Czajtanja-czarotamrita, Madhja 22.109)

(Konsultacja: Śripad Madhawa Maharadża i Bradżanatha dasa

Nagranie i zapis: Waśanti dasi

Redakcja: Śjamarani dasi)

Inne tłumaczenie tego wykłdu znajduje się tutaj.