Cztery dyskusje, jakie odbyły się na temat Raga-vartma-czandrika (Część 1); Mathura, Indie: 1991

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża we wczesnych latach 90, w Mathurze, w Indiach, uprzejmie udzielił wielu darśanów członkom ISKCON GBC.

[We wczesnych latach 90-tych, Śrila Narajana Goswami Maharadża zwykł udzielać darszanów kilku członkom ISKCON'owego GBC. Podczas tych paru lat, prosili go o przedyskutowanie kilku pozycji z literatury Gaudija Wisznuiciej, takich jak Dżaiwa-dharma, Śrimad-Bhagawatam - Pieśń Dziesiąta (Rasa-lila, Venu-gita, Brahmara-gita i Gopi-gita) Harinama-czintamani, Wilapa-kusumandżali i Raga-vartma-czandrika.

W 1991 roku Śrila Bhaktiwedanta Narajana Maharadża przeprowadził cztery dyskusje na temat Raga-vartma-czandrika. Poniżej przedstawiamy pierwszą część z tej serii, mamy nadzieję wysłać wam kolejne części. Jak już mogliśmy się dowiedzieć, Śrila Maharadża poprosił, aby wszystkie jego poranne rozmowy podczas spacerów i darszanów zostały opublikowane i zalecił aby uwzględnione zostały również darszany jakie odbyły się dla członków ISKCON'owego GBC.]

Śripad Tamal Krsna Goswami: Powiedziałeś, że dzisiaj będziesz mówił o Raga-vartma-czandrika. Powiedziałeś, że ją streścisz i podsumujesz.

Śrila Narajana Goswami Maharadża: Przed rozpoczęciem omawiania Raga-vartma-czandrika, najpierw pomódlmy się do naszego Gurudewa, Śri Śrimad Bhakti Pragjany Keśawy Goswamiego Maharadża, do Śri Śrimad Bhaktiwedanty Swamiego Maharadża, do Śrila Rupy Goswamiego i Śrila Raghunatha Dasa Goswamiego, a następnie do autora Śrila Wiśwanatha Czakrawartiego Thakura. Szczerze błagajmy o to, aby ich łaska spłynęła na nas, a szczególnie łaska Śrila Wiśwanatha Czakrawartiego Thakura.

W Raga-vartma-czandrika, Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura mówi nam o tym, co uświadomił sobie (zrealizował) dzięki łasce Śri Ćajtanji Mahaprabhu i Śrila Rupy Goswamiego odnośnie anuragi Śri Śri Radha-Kryszny. Anuraga odnosi się do tego stanu premy, który przychodzi tuż przed mahabhawą. W premie przychodzą (takie stany jak) sneha, następnie mana, pranaja, raga i wtedy anuraga.*[Zobacz przypis końcowy 1]

Autor oznajmia: "Piszę troszeczkę dla tych osób - które będąc szczęśliwcami - mają gorliwą chęć (pragnienie) posiadania tej ragi *[Zobacz przypis końcowy 2], ale nie znajdują żadnej ścieżki, na którą mogli by wejść, aby ją osiągnąć (tę ragę). Ta książka służy im za przewodnik, tak jak blask księżyca (czandrika), rzucający światło na ścieżkę (vartma) prowadzącą do miłosnego oddania jakie posiadają mieszkańcy Goloki Wryndawany (raga). Ta ścieżka jest niezwykłą rzadkością w tym świecie.

W czasie nowiu Amavasya, nocą nie widać księżyca; jest bardzo ciemno. Istnieje bardzo wąska ścieżka, ale jej nie widać. Gdyby księżyc był widoczny, to rozświetliłby ścieżkę swoimi promieniami i dzięki temu mogłaby ona być widoczna. Ta książka jest czandrika (księżycowym blaskiem), która rzuca swoje światło na ragę i na ścieżkę prowadzącą do ragi. To dlatego nazywa się Raga-vartma-czandrika.

Powinniśmy wiedzieć, że ta ścieżka jest bardzo, bardzo wąska, przeznaczona tylko dla nielicznych, rzadkich, wysoko wykwalifikowanych osób; nie jest dla każdego. Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura radzi, aby inni nie czytali tej książki.

Jednakże, nie istnieją żadne materialne kwalifikacje wymagane do wejścia na tą ścieżkę; jedyną kwalifikacją jest lobha, czyli transcendentalna gorliwa chęć (pragnienie). Potwierdza to Bhagawad-gita, "Api cet sudaracaro bhajate mam ananya-bhak." Człowiek może być pełny anarth (niepożądanych nawyków i myśli), ale jeśli przyjmuje towarzystwo raganuga-bhakty i pod jego przewodnictwem czyta Dziesiątą Pieśń Śrimad-Bhagawatam, może wtedy zostać przyciągniętym i uzyskać bardzo głęboką gorliwą chęć (pragnienie) do osiągnięcia tego samego transcendentalnego nastroju jak Wradżawasi. Może być przyciągany do sakhja-rasy (przyjaźni z Kryszną), vatsalja-rasy (rodzicielskiej miłości do Niego), albo madhurja-rasy (relacji z Nim jako ukochanym). Tylko poprzez pełne wiary słuchanie opisów Śrimad-Bhagawatam dotyczących nastrojów gopi, albo tych dotyczących ojca i matki Kryszny, przyjaciół Kryszny, można zacząć tęsknić za doświadczeniem takich samych nastrojów w swoim sercu.

Jednakże można zauważyć, że Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura nie opisuje sakhja i vatsalja-bhawy w Raga-vartma-czandrika, przedstawia jedynie gopi-bhawę. Dlatego, aby osiągnąć tę bhawę, należy słuchać przede wszystkim od raganuga-bhakty, z rozdziałów Dzięsiątej Pieśni (Śrimad Bhagawatam), które omawiają relacje Kryszny z gopi, takich jak: Gopi-gita, Jugala-gita, Bhramara-gita, Pranaja-gita i Venu-gita.

Ktoś posiadający samskary (wrażenia w sercu) z powodu przyjmowania odpowiedniego towarzystwa w swoich poprzednich życiach, będzie w stanie pielęgnować tą gorliwą chęć (pragnienie) i osiągnie gopi-bhawę przez czytanie śastr, aby zostać przekonanym nie będzie musiał polegać na logice śastr. Dla takiej osoby, ten traktat będzie czandriką do odnalezienia ścieżki raganuga.

Autor, Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura najpierw wyjaśnia, że są dwa rodzaje śraddhy (wiary) - waidhi i raganuga, których rezultatem są dwa rodzaje bhakti: waidhi-bhakti i raganuga-bhakti. Oba typy śraddhy osiągane są dzięki towarzystwu kwalifikowanych Waisznawów. Kiedy wejście w bhakti jest wymuszone strachem, kiedy wywołane jest nakazami śastr, które pouczają aby wykonywać bhakti dla Kryszny, w innym wypadku grożąc piekłem - taką bhakti nazywa się waidhi-bhakti.

W ten sposób można wejść do bhakti z powodu strachu, albo można zostać zmuszonym przez nakaz śastry, która jest oparta na jukti, rozumowaniu. Na przykład, śastra nakazuje:

sa vai pumsam paro dharmo yato bhaktir adhoksaje
ahaituky apratihata yayatma suprasidati

["Najwyższym zajęciem dla całej ludzkości jest śuddha-bhakti - bhakti wykonywana dla zadowolenia Kryszny, transcendentalnego Pana Adhokszadży, poprzez zaangażowanie swoich wszystkich wysiłków ciała, umysłu i duszy. Taka uttama-bhakti jest wykonywana nieustannie, bez żadnego osobistego pragnienia (anjabhilasita-sunjam) i bez przerwy. W ten sposób można w pełni usatysfakcjonować jaźń (atmę)." (Śrimad-Bhagawatam, 1.2.6)]  

Przez słuchanie takich instrukcji, wielu ludzi wchodzi na ścieżkę bhakti i taka bhakti nazywa się waidhi-bhakti.

Śripad Tamal Krsna Goswami: To jest waidhi-bhakti.

Śrila Narajana Goswami Maharadża: Ta bhakti, która jest oparta tylko na prawdziwej, gorliwej chęci (pragnieniu) jest nazywana raganuga-bhakti. Takie gorliwe pragnienie rozwija się dzięki słuchaniu o rozrywkach Kryszny i gopi opisanych w Śrimad-Bhagawatam, z czytania książek Goswamich, a zwłaszcza dzięki przebywaniu w towarzystwie raganuga-bhakty. Bez towarzystwa takich raganuga-bhaktów, rozrywki Kryszny i gopi nie będą właściwie rozumiane.

Jaka jest natura prawdziwej gorliwej chęci (pragnienia)? Skąd możemy wiedzieć, czy nasze pragnienie jest prawdziwe?

Kiedy sadhaka słucha od raganuga-rasika Waisznawów o słodkich rozrywkach Kryszny, zwłaszcza o Jego rozrywkach z gopi, czy to ze Śrimad-Bhagawatam, Kryszna-Karnamrity, Udżdżvala-Nilamani, Radha-Rasa-Sudha-Nidhi, albo z innych książek, jego czitta-writti (serce) staje się bardzo chętne do dociekania o nastrojach parikarów (towarzyszy) Kryszny. Wtedy zostaje zaabsorbowany rupą (formą) Śri Kryszny, gunami (cechami) i lilami (rozrywkami).

Śripad Tamal Krsna Goswami: Kiedy serce wypełnia się cechami Kryszny i formą Kryszny.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Czy znasz znaczenie czitta-vritti?

Śripad Tamal Krsna Goswami: Duchowy... wewnętrzny... Jakie to słowo? Wewnętrzny...

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Potrzebuję tego słowa.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Świadomość? Wewnętrzna świadomość?

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Świadomość. W tym kontekście czitta-vritti oznacza 'umysł' albo 'serce'. Kiedy nasze czitta-vritti niecierpliwie pragnie być jak ci wieczni towarzysze Kryszny, inaczej mówiąc, pragnie mieć nastroje tych wiecznych towarzyszy, taki stan serca jest prawdziwym, naturalnym stanem, w przeciwieństwie do narzuconego, światowego czitta-vritti.

W tym momencie, wielbiciel nie jest zainteresowany analizowaniem poleceń śastr. Będzie tylko chciał osiągnąć ten nastrój, który widzi u swojej aszraja-gopi, u gopi do nastroju której rozwinął pragnienie. To jest prawdziwa, gorliwa chęć (pragnienie).

Czy rozumiesz? Czy możesz powiedzieć co oznacza lobha, gorliwa chęć (pragnienie)?

Śripad Tamal Krsna Goswami: To jest wtedy, gdy ktoś słyszy opisy Śrimad-Bhagawatam Radhy i Kryszny, i wtedy myśli o uczuciach, które gopi mają dla Kryszny.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Które chce mieć...

Śripad Tamal Krsna Goswami: Usilnie chce mieć to samo uczucie, które jest w nich; to jest lobha.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: To jest lobha, ale opuściłeś jedną rzecz. To, że lobha nie są regulowane przez nakazy śastr albo ograniczenia. Takie nakazy są pomijane.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Nie ma tam zasad i kontroli.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Zasady i kontrola śastr są zupełnie niepotrzebne.

Śripad Tamal Krsna Goswami: W przeciwnym razie byłoby to waidhi.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Na przykład, można widzieć jakieś rasagulle, albo rabhri (indyjskie słodycze) i czy się ma, czy się nie ma pieniędzy aby zapłacić za te słodycze, można natychmiast rozwinąć ochotę na nie. Można krzyknąć, "Och jakże one są smakowite!" Podobnie, można znaleźć się w dowolnym, innym stanie, jeśli szczerze się go kontempluje, "Och! Nastrój gopi jest bardzo przyjemny i bardzo wspaniały. Chciałbym być w tym nastroju (mam tą gorliwą ochotę)," więc taka ochota (gorliwa chęć) nie ma żadnych ograniczeń, ani nie rozważa żadnych ograniczeń śastr. Jeśli sądzimy, że nie jesteśmy kwalifikowani i myślimy, że to czego chcemy jest za wysoko dla nas, to jest znak, że nie posiadamy tej gorliwej chęci (pragnienia). Czy rozumiecie?

Śripad Tamal Krsna Goswami: Proszę wyjaśnij.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Jeśli pragnę rasagulli, ale myślę, "nie mam pieniędzy aby je nabyć, więc nie mogę ich mieć," to oznacza, że nie mam prawdziwej, gorliwej chęci aby je zdobyć. 

Śripad Tamal Krsna Goswami: Gorliwa chęć (pragnienie) jest jest ponad tym.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Tak czy inaczej, nie przebierasz w środkach...

Śripad Tamal Krsna Goswami: Wyżebraj, pożycz, albo ukradnij.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Przez kradzież, albo błaganie, albo w jakikolwiek inny sposób. Taka osoba nie myśli o tym, czy posiada kwalifikacje, albo czy nie posiada kwalifikacji. Nie rozważa tego czy może, być w stanie osiągnąć tę bhakti, czy też nie. Po prostu myśli, "Muszę ją mieć!" To jest prawdziwa, gorliwa chęć (pragnienie). Czy rozumiecie?

Śripad Tamal Krsna Goswami: Pragnienie serca.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Takie pragnienie musi zostać opanowane przez formę, cechy i rozrywki Kryszny. Wtedy będzie nazwane prawdziwą, gorliwą chęcią (pragnieniem).

Sadhaka może rozmyślać, "Słyszałem od rasika Waisznawów jak Lalita, Wiszakha, Ćitra, Rupa Mandżari i inne towarzyszki służą Krysznie i ja chcę służyć tak jak one." Nie osądzając, czy jest on kwalifikowany by osiągnąć tę samadżati-bhawę (identyczny nastrój, do którego ktoś aspiruje), jeśli on nie czeka na jakiś logiczny argument, który ma go przekonać, to jest to nazywane gorliwą chęcią (pragnieniem).

Śripad Tamal Krsna Goswami: Argumenty oznaczają 'wyciąganie wniosków'.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: To powinno przyjść bez polegania na jakimś wnioskowaniu. Jeśli wymaga się wnioskowania, to wtedy oznacza to, że nie ma tam tej gorliwej chęci (pragnienia).

Następnie należy rozważyć: "Kiedy pojawia się ta gorliwa chęć, w jaki sposób można osiągnąć pożądany rezultat?" Ona pojawia się dzięki towarzystwu raganuga-rasika Waisznawów. W tym towarzystwie czyta się Udżdżvala-nilamani, Bhakti-rasamrita-sindhu, szczególnie Raga-vartma-czandrikę...

Śripad Madhava Maharadża: Vradża-riti-czintamani

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Vradża-riti-czintamani, Kryszna-karnamrita, Radha-rasa-sudhanidhi, Gita-govinda Śrila Dżajadevy Goswamiego i książki Śri Kavi Karnapury i wszystkich naszych Goswamich.

Należy przeczytać wszystkie te książki i przeanalizować: "Jak mogę w łatwy sposób osiągnąć ten nastrój, w jakikolwiek sposób, bez przebierania w środkach. Jaka jest najprostsza metoda by go uzyskać"? Takie powinno być pytanie.

Wszyscy nasi aczarjowie, włączając Śrila Wiśwanatha Czakrawartiego Thakurę i Śrila Bhaktiwinoda Thakura, zarejestrowali dla nas, jak oni sami to osiągnęli, w praktyczny sposób i jak sadhana-siddha-gopi to osiągnęły. Ich pisma są autentyczne. Można odszukać metody, którymi oni podążali w śastrach  i podążać za omawianymi tam metodami, ponieważ bez podążania za śastrami, bez podążania za wskazówkami Śrila Rupy Goswamiego, można stać się sahadżją albo ateistą.

Osoba posiadająca tą gorliwą chęć (pragnienie) nigdy nie osądzi swoich kwalifikacji. To jest główny punkt. Raczej przyjmie asystę tych pism. Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura nie jest obecny osobiście, ale jest obecny poprzez swoje pisma.

Ważne jest by zrozumieć, że ta gorliwa chęć (pragnienie) nie pojawi się  jedynie z powodu czyjegoś osobistego wysiłku. Ona przychodzi tylko przez łaskę Samego Kryszny i przez łaskę raganuga-bhakty. Bez ich łaski nie można jej posiąść.

Bhakta-kripa, czyli łaska Waisznawów, jest dwóch rodzajów: praktana (z poprzedniego życia) i adhunika (z tego życia). Praktana odnosi się do łaski, która pochodzi z poprzednich wcieleń, jak również z obecnych narodzin. Jeśli człowiek posiada samskary z czynności oddania pełnionych w poprzednich życiach i otrzymał łaskę Waisznawy w tym życiu, to bardzo łatwo i szybko będzie rozwijał się w bhakti. Być może nawet nie będzie musiał znów przyjmować diksza, tak jak w przypadku niektórych naszych Goswamich. Jednakże jeśli przyjmie diksza, to będzie widać jego bardzo szybki postęp.

Śrila Haridasa Thakura, Śri Swarupa Damodara i Śri Raja Ramananda nie ujawnili swoich guru-parampara, pomimo tego otrzymali towarzystwo Śri Ćajtanji Mahaprabhu i osiągnęli swój upragniony cel. Jest to przykładem łaski z powodu purva-samskar, wywartych wrażeń, narosłych w poprzednich wcieleniach. [Te transcendentalne osobowości są wiecznymi towarzyszami Śri Ćajtanji Mahaprabhu, a nie uwarunkowanymi duszami i dlatego nie są zależne od przeszłych samskar. Pomimo tego, kiedy pojawiają się w tym świecie, dają nam przykład swoim zachowaniem.] Czy rozumiecie? Zadam wam pytanie.

Śripad Tamal Krsna Goswami: W porządku.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Czy znacie znaczenie samskary?

Śripad Tamal Krsna Goswami: Ktoś zgromadził jakieś pobożne aktywa, stosował procesy oczyszczania i doskonalenia się.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Omówię temat samskar, więc spróbujcie zrozumieć ich znaczenie.

Jeśli nie posiada się żadnych samskar z poprzednich wcieleń, ale w jakiś sposób otrzymuje się gorliwą chęć (pragnienie) dzięki bezprzyczynowej łasce kwalifikowanego guru lub Waisznawy, to jest to nazywane adhunika-kripą (kripa znaczy 'łaska'). Taka osoba otrzymuje diksza od guru będącego raganuga Waisznawą lub jeśli otrzymał diksza zanim rozwiną tą gorliwą chęć (pragnienie), wtedy przyjmuje on raganuga Waisznawę jako swojego sziksza-guru. Można służyć zarówno swojemu sziksza i diksza-guru z równym oddaniem. W pewnych przypadkach można również służyć swojemu sziksza-guru nawet bardziej niż swojemu anusthana-diksza-guru (guru, który daje mantry, inicjujące zgodnie z panczaratrika-vidhi), jak zrobił to Śri Sjamananda Prabhu, Śrila Raghunatha Dasa Goswami i Śrila Krysznadasa Kawiradża Goswami. [Również te transcendentalne osobowości nie są uwarunkowanymi duszami, jednakże dają one nam wiele nauk przez przykład swojego własnego postępowania.]

Yadunandana Aczarja był diksza-guru Śrila Raghunatha Dasa Goswamiego a następnie Śri Ćajtanja Mahaprabhu umieścił go w rękah Śri Swarupy Damodara. Później, kiedy Raghunatha Dasa poszedł do Wryndawany, miał towarzystwo Śrila Sanatany Goswamiego a zwłaszcza Śrila Rupy Goswamiego. Ostatecznie, Śrila Raghunatha Dasa Goswami modlił się do Śrila Rupy Goswamiego o wszelkie czynności w służbie, opisane w jego Wilapa-Kusumandżali.

Krysznadasa Kawiradża Goswami nie wyjawił imienia swojego diksza-guru, być może dlatego, że nie otrzymał swoich myśli o oddaniu od niego. Raczej uznał on Rupę i Raghunatha, ponieważ od nich otrzymał wszystkie swoje nastroje. Na końcu każdego rozdziału swojej Śri Ćajtanja-ćaritamrity, modlił się on:

sri-rupa-raghunatha-pade yara asa
caitanya-caritamrta kahe krsnadasa

["Modląc się u lotosowych stóp Śri Rupy i Śri Raghunatha, zawsze pragnąc ich łaski, ja Krysznadasa, opowiadam Śri Ćajtanja-ćaritamritę, podążając za ich śladami."]

Dlaczego Raghunatha Dasa Goswami modli się do Rupy Goswamiego? Swarupa Damodara jest Lalita-dewi i dlatego jest bardziej kwalifikowany niż Rupa Goswami, który jest Rupą Mandżari. Ponadto, Raghunatha Dasa modli się tylko do Rupy Goswamiego. Dlaczego? Tak jest, ponieważ nie chce być nayiką (ukochaną bohaterką) Kryszny jak Lalita i Wiszakha.

Śripad Tamal Krsna Goswami: On chce być pogrążony w mandżari-bhawie.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Tylko w mandżari-bhawie.

Śripad Madhava Maharadża: On chce podążać za Rupą Mandżari, ponieważ oni są w tej samej kategorii, kategorii mandżari.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Czym jest mandżari? Słyszeliśmy o kamala-mandżari i mango-mandżari. Każde pnącze albo dobry kwiat posiada mandżari. Chociaż mandżari ukazuje się pierwsza (w sanskrycie: pąk - rodzaj żeński) a potem kwiat, mandżari zawsze znajduje się ponad kwiatem. Kiedy pszczoła przychodzi usiąść na kwiecie aby pić jego miód, mandżari drży z zachwytu.

Podobnie, pszczoła­-Kryszna przychodzi do Śrimati Radhiki, a Ona zerka na Niego i angażują się w miłosne rozrywki (prema-vilas). Chociaż 'pszczoła' nie usiądzie na mandżari, mandżari drży, czując jak gdyby pszczoła usiadła na niej. Czegokolwiek 'kwiat' doświadcza w tych rozrywkach, manifestuje się to u mandżari, więc nie ma żadnej potrzeby aby pszczoła udała się do niej (bezpośrednio). Ona naturalnie czuje wszystko to, co odczuwane jest przez kwiat. Jeśli pszczoła całuje kwiat, wtedy widząca to mandżari odczuwa, że "pszczoła pocałowała mnie."

Faktycznie, mandżari kosztuje czegoś specjalnego, czego nawet kwiat nie kosztuje, w tym sensie, że kwiat nie drży tak jak mandżari. Podobnie służki Śrimati Radhiki doświadczają przyjemności bycia Jej służkami, której Ona Sama nie doświadcza i ta przyjemność zwana jest bhawa-ullasa rati. *[Zobacz przypis końcowy 3]

Śrila Raghunatha Dasa Goswami chciał być mandżari, nie kwiatem. Inaczej mówiąc nie chciał sakhi-bhawy (nastroju przyjaciółek Śrimati Radhiki jak Lality i Wiszakhi, które mają bezpośrednie relacje ze Śri Kryszną). Czy rozumiecie? Na tym polega istota mandżari. W naszej sampradaji nikt nie chce być sakhi Śri Radhy. My chcemy być tylko Jej kinkari. Czy podążacie za moimi słowami całościowo? Czy znacie znaczenie słowa kinkari?

Śripad Tamal Krsna Goswami: Służący.

Śripad Madhava Maharadża: Służka.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: W języku angielskim nie istnieje odpowiednik słowa kinkari. To jest bardzo piękne sanskryckie słowo, które odnosi się do czegoś bardzo miękkiego, bardzo pachnącego i bardzo słodkiego.

Nie można uczyć się tych tematów po prostu czytając książki. Żadna książka nie wyjaśni ci prawdy tak jak to omawiamy w tej konwersacji. Dyskutując ze mną w ten sposób, możesz osiągnąć więcej niż to, co możesz osiągnąć przez zwykłe czytanie książek.

Śripad Madhava Maharadża: Te prawdy przychodzą tylko przez realizację.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża: Nie mówię, że mam jakąś realizację, ale mam łaskę Boga i łaskę Gurudewa.

(Ciąg dalszy nastąpi...)

[* Przypis końcowy 1]:

Sneha - młodzieńcze zakochanie.

Maan - to jest stan premy, w którym sneha dosięga wzmożonego szczęścia, powodując doświadczanie słodkości ukochanego w ciągle nowych odmianach (Udżdżvala-nilamani 14.96) i kiedy nayika zewnętrznie przybiera okazywanie urazy, zmienia się w transcendentalny gniew i oburzenie wynikające z zazdrosnej miłości.

Pranaja - jest to wzmocniony stan premy, gdy maan przybiera formę niepowstrzymywanej zażyłości znanej jako viszrambha, albo zaufania pozbawionego jakiegoś ograniczenia albo formalności. To zaufanie powoduje przekonanie, że swoje życie, umysł, inteligencję, ciało i zasoby posiadania, utożsamia się w każdym aspekcie z życiem, umysłem, inteligencją i ciałem ukochanego.

Raga - 1) wzmocniony stan premy, w którym niezaspokojone miłosne pragnienie (prema-maji triszna) do obiektu swojego uczucia (Śri Kryszny) daje wzrost spontanicznego i intensywnego zaabsorbowania swoim ukochanym, tak bardzo, że w przypadku braku okazji do zadowolenia ukochanego, doprowadza na skraj wytrzymałości prowadzącej do chęci porzucenia własnego życia; 2) gdy pranaja jest doświadczana w sercu jako ogromna przyjemność. Jeśli przez zaakceptowanie swojej niedoli jest szansa, by spotkać się z Kryszną, wtedy ta niedola staje się źródłem wielkiego szczęścia. A gdy szczęście nie daje szans na spotkanie się z Kryszną, szczęście takie staje się źródłem wielkiego strapienia.

Anuraga - intensywny stan premy, który zdefiniowano w Udżdżvala-nilamani (14.146): "Chociaż ktoś może regularnie spotykać się i jest dobrze zaznajomiony z ukochaną osobą, za każdym razem świeży sentyment intensywnego przywiązania powoduje doświadczenie poznawania ukochanej osoby w każdej chwili wciąż od nowa, jak gdyby nigdy wcześniej ten stan nie był doświadczany z tą osobą."

bhawa - 1) miłosne emocje; szczególny nastrój miłości, w którym wielbiciel służy Krysznie. 2) podwyższony stan premy, który w Udżdżvala-nilamani został porównany z maha-bhawą, a który zdarza się kiedy anuraga osiąga pewien stan ożywionej radości i upodobania. Może być on doświadczony i smakowany jedynie w anuraga, a nie w żadnym innym stanie bhawy. Kiedy anuraga jest przyozdobione rozpalonymi i ekscytującymi namiętnościami sattvika, jak roztopione złoto i osiąga swoją kulminację u Śrimati Radhiki, stając się identyczne z Jej rzeczywistym temperamentem i usposobieniem, wtedy nazywane jest bhawą.

Mahabhawa - najbardziej dojrzały stan premy.

*[Przypis końcowy 2]:

Tutaj staje się konieczne rozumienie znaczenia raga, raganuga i ragatmika. Odnosząc się do tego tematu, Śrila Bhaktiwinoda Thakura mówi, że nadmierne przywiązanie do różnych form zadowalania zmysłów, które jest odczuwane przez materialistów przez naturalny kontakt z przedmiotami zmysłów, jest nazywane ragą. Tak jak oczy zostają pochwycone przez zobaczenie czegoś pięknego, w podobny sposób wszystkie zmysły są zawsze chętne do smakowania przyjemności i w ten sposób serce rozwija przywiązanie (ragę) do przedmiotów zmysłów. Kiedy Kryszna jest wyłącznym obiektem tego raga, nazywane jest to raga-bhakti. Śrila Rupa Goswami zdefiniował to raga jako iszteswarasiki raga paramawisztata (BRS 1.2.272). "Silne, naturalne i kompletne zaabsorbowanie umiłowanym obiektem czyjegoś oddania wynikające z nieugaszonej miłości wypełnionej pragnieniem, nazywane jest ragą." Kiedy ktoś jest pochłonięty kryszna-bhakti na tym poziomie, nazywa się to ragatmika-bhakti. Ten rodzaj bhakti można zaobserwować przede wszystkim u Wradżawasich, u wiecznych mieszkańców Wradży. I ta bhakti, która podąża za nastrojami ragatmików nazywa się raganuga. Inaczej mówiąc, kiedy, z powodu łaski Śri Kryszny i Jego wielbicieli, ktoś kultywuje bhakti będąc przymuszonym siłą gorliwej chęci (pragnienia) osiągnięcia tego samego nastroju, co ukochani towarzysze Kryszny, to nazywane jest to raganuga-bhakti. (Raga-vartma-czandrika, werset 2, znaczenie Śrila Narajana Goswamiego Maharadża).

*[Przypis końcowy 3]:

bhawa-ullasa-rati - Ogólnie, wielbiciele o tym samym nastroju i którzy rozwinęli podobne pragnienia naturalnie dzielą się suhrd-bhawą, intymną przyjaźnią pomiędzy sobą. Właśnie dlatego miłość i uczucie, które Lalita i inne sakhi mają dla Śrimati Radhiki nazywa się suhrd-rati. Kiedy ich suhrd-rati jest taka sama albo nieznacznie mniejsza niż ich Kryszna-rati (uczucie do Śri Kryszny), nazywane jest sancari-bhawą (tymczasowym uczuciem, porównanym do fal, które wzbierają i następnie powracają do oceanu ich stałego uczucia, w nastroju ukochanych Kryszny). Inaczej mówiąc, ta suhrd-rati stają się jak fale w oceanie ich dominującego uczucia dla Kryszny; to jest sanczari-bhawa.

W przypadku mandżari-sakhi, ich suhrd-rati (dla Śri Radhy i wszystkiego co jest z Nią związane), która zupełnie przewyższa ich kryszna-rati i która stale wzbiera do określonego momentu z powodu bycia w pełni zaabsorbowanymi nią, nazywany jest bhawa-ullasa-rati. To jest specjalna cecha madhura-rasy. Z pięciu typów sakhich, tylko nitya-sakhje i prana-sakhje, które znane są jako mandżari, posiadają tę bhawa-ullasa-rati jako swoje trwałe uczucie (sthaji-rati). To już nie jest tylko sanczari-bhawa. Te mandżarje wzmacniają wiele sneha, młodzieńczej miłości, obecnej u Radhadżi.

Można zauważyć, że pnącza zawsze usiłują objąć drzewa, ale liście, kwiaty i pąki (mandżari) pnączy nawet nie próbują bezpośredniego, nieznacznego obejmowania drzew. Kiedy pnącze obejmuje drzewo, radość tych kwiatów, liści i mandżari automatycznie wzrasta. W Śri Wrindawanie Śrimati Radhika pozostaje najwznioślejszą wśród wszystkich gopi. Ona jest sławna jako kalpa-lata: pnącze (które spełnia każde pragnienie) miłości do Śri Kryszny. Jej niektóre sakhi mają naturę liści, inne są jak kwiaty, a inne jak mandżari. I właśnie dlatego są zawsze chętne by Śrimati Radhika spotykała się z Kryszną, bo są prowadzone przyjemność szczęścia Ich związku. (Komentarz Śrila Narajana Goswamiego Maharadża do Venu-gity, wersetu 7)]

Na tym zdjęciu Śrila Maharadża prowadzi ISKCON'owe GBC oraz innych wielbicieli w wykonywaniu obrządku podczas festiwalu samadhi Śrila Prabhupady, po tym jak wcześniej udzielił ceremoni samadhi dla Śrila Prabhupada. [W celu uzyskania więcej szczegółów na temat tej uroczystości samadhi, odsyłamy do książki: Gaura-vani-pracarine na www.gauravani.info albo w celu jej zakupienia na: www.bhaktistore.com.

Tłumaczenie: Prem das
Korekta: Kanhaiya Lal dasa