„Dzień Pojawienia się Śrila Dżiwy Goswamiego”

[19 września 2009 (w Indiach), przypada święto pojawienia się Śrila Dżiwy Goswamiego. W celu uczczenia tego dnia, przesyłamy wam poniższy wykład wygłoszony przez Śrila Narajana Goswamiego Maharadża:]

Ojciec Śrila Dżiwy Goswamiego, Anupama, był bratem Śrila Rupy Goswamiego i Śrila Sanatany Goswamiego. Jego czcigodny ojciec oraz wujaszkowie zatrudnieni byli przez muzułmańskiego władcę, Śrila Sanatana Goswami jako premier, Śrila Rupa Goswami jako osobisty sekretarz i Śri Anupama jako skarbnik. Wszyscy trzej z nich spotkali Śri Czajtanję Mahaprabhu, kiedy przyjechał on do Ramakeli, gdzie mieszkali.

Jako jedyny syn spośród trzech braci, Dżiwa otrzymał wiele uczucia. Śrila Rupa Goswami zawsze był do niego szczególnie przywiązany i traktował go tak, jak gdyby był jego własnym synem. Kiedy Dżiwa był jeszcze bardzo młody, Śrila Rupa Goswami zabrał go do Mahaprabhu, który go pobłogosławił kładąc rękę na jego głowie.

Podczas dzieciństwa, Dżiwa Goswami studiował książki w domu swego ojca i szybko nauczył się całej logiki, gramatyki sanskryckiej i filozofii teistycznej. Zanim Śrila Rupa Goswami i Anupama porzucili życie rodzinne i udali się do Wrindawan, podzielili cały rodzinny majątek i nieruchomości, przeznaczając odpowiednie środki finansowych dla Dżiwy, aby ten mógł kontynuować swoje studia. Wszyscy trzej bracia uświadomili sobie to, że on (Dżiwa) jest jedynym synem w ich dynastii, więc wychowywali go z wielką miłością i zapewniali mu wszelkie materialne udogodnienia które były mu potrzebne.

Dżiwa miał bardzo miękki charakter i gdy dorastał, stopniowo zaczął wielbić Bóstwa Śri Śri Radha-Krsna. Przygotowując dla nich girlandy i ofiarowując im pudża pogrążał się w medytacji. Preferował te czynności zamiast zabaw z innymi dziećmi. Kiedy miał około czternastu lat, wyjechał do Nawadwipa. Wcześniej Mahaprabhu powrócił do świata duchowego i wszyscy wielbiciele opuścili Nawadwipę idąc gdzie indziej. Nawadwipa napawała teraz wszystkich wielkim smutkiem. Śriwasa Pandita, Adwajta Aczarja i wszyscy inni odeszli, a Nawadwipa opustoszała.

O Raganuga-bhakti

Dyskusje z GBC o książce: Raga-wartma-ćandrika [Część 2]

Mathura, Indie: 1991

W pierwszej śloce Wilapa-kusumanjali, Śrila Raghunatha dasa Goswami stwierdza, że chociaż mąż Rupy Mandżari jest nieobecny, on widzi znak na jej wargach. Jak to się mogło stać? To nie jest tak, że Kryszna pocałował Rupę Mandżari. On pocałował Śrimati Radhikę i dlatego Radhika ma ten znak na Swoich wargach, ale znak natychmiast się zamanifestował na wargach Rupy Mandżari.

Śripad Tamal Kryszna Goswami: Pytałem ciebie o to w Bombaju.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Maharadża: Znaki na twarzy albo ciele Śrimati Radharani nie pojawiają się u Lality i Wiśakhi, ale wszystkie pojawiają się u mandżari. Jesteśmy zwolennikami Rupy Goswamiego, który jest Rupą Mandżari.

Myślę, że w ciągu całego twojego życia nie zapomnisz tego nauczania.

Ktoś mógł przyjąć tylko anuszthaniki (formalne) diksza, myśląc: "Tak wiele innych osób otrzymało diksza, więc też powinienem otrzymać." Przy jagji ogniowej ktoś może otrzymać świętą nić, kanti-mala (naszyjnik z tulasi) i tak dalej, ale może nie otrzymać instrukcji na temat wewnętrznego nastroju diksza, który tworzy prawdziwe diksza.

Diksza przychodzi stopniowo, nie za chwilę; proces otrzymywania diksza ma miejsce w ciągu długiego czasu. Kiedy ktoś ma odpowiedni potencjał samskar z poprzednich wcieleń, łatwo przyjmie diksza i proces dokona się szybko, ale bez poprzednich samskar proces będzie się opóźniał.

Śripad Tamal Kryszna Goswami: Chyba, że dostaje się towarzystwo Waisznawów raganuga.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Maharadża: Uczeń również musi być kwalifikowany. Jeśli uczeń nie ma dostatecznych samskar i nie posiada jeszcze żadnego gorliwego pragnienia, nie będzie w stanie właściwie otrzymywać tych prawd od jego diksza-guru, który może być bardzo kwalifikowany, ale może nie mieć wystarczająco czasu, by wyszkolić go w tym temacie. Następnie, kiedy pojawia się gorliwe pragnienie czynienia postępu, uczeń nie zmienia swojego gurudewa, ale konieczne się staje przyjęcie przez niego siksza-guru. Czasami uczeń będzie preferował swojego siksza-guru, albo będzie traktował obu guru jednakowo, stosownie do ich kwalifikacji. Stopniowo usłyszy o wszystkich tych tematach.

Jeśli czyjś diksza-guru jest obecny, uczeń otrzyma wszystkie te rzeczy od niego. Albo jego gurudewa z zadowoleniem poleci mu, by słuchał od innej osoby, jak w przypadku Śri Śjamanandy Prabhu, Śrila Narottamy dasa Thakura i Śri Śriniwasa Aćarji.

Cztery dyskusje, jakie odbyły się na temat Raga-vartma-czandrika (Część 1); Mathura, Indie: 1991

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża we wczesnych latach 90, w Mathurze, w Indiach, uprzejmie udzielił wielu darśanów członkom ISKCON GBC.

[We wczesnych latach 90-tych, Śrila Narajana Goswami Maharadża zwykł udzielać darszanów kilku członkom ISKCON'owego GBC. Podczas tych paru lat, prosili go o przedyskutowanie kilku pozycji z literatury Gaudija Wisznuiciej, takich jak Dżaiwa-dharma, Śrimad-Bhagawatam - Pieśń Dziesiąta (Rasa-lila, Venu-gita, Brahmara-gita i Gopi-gita) Harinama-czintamani, Wilapa-kusumandżali i Raga-vartma-czandrika.

W 1991 roku Śrila Bhaktiwedanta Narajana Maharadża przeprowadził cztery dyskusje na temat Raga-vartma-czandrika. Poniżej przedstawiamy pierwszą część z tej serii, mamy nadzieję wysłać wam kolejne części. Jak już mogliśmy się dowiedzieć, Śrila Maharadża poprosił, aby wszystkie jego poranne rozmowy podczas spacerów i darszanów zostały opublikowane i zalecił aby uwzględnione zostały również darszany jakie odbyły się dla członków ISKCON'owego GBC.]

Śripad Tamal Krsna Goswami: Powiedziałeś, że dzisiaj będziesz mówił o Raga-vartma-czandrika. Powiedziałeś, że ją streścisz i podsumujesz.

Śrila Narajana Goswami Maharadża: Przed rozpoczęciem omawiania Raga-vartma-czandrika, najpierw pomódlmy się do naszego Gurudewa, Śri Śrimad Bhakti Pragjany Keśawy Goswamiego Maharadża, do Śri Śrimad Bhaktiwedanty Swamiego Maharadża, do Śrila Rupy Goswamiego i Śrila Raghunatha Dasa Goswamiego, a następnie do autora Śrila Wiśwanatha Czakrawartiego Thakura. Szczerze błagajmy o to, aby ich łaska spłynęła na nas, a szczególnie łaska Śrila Wiśwanatha Czakrawartiego Thakura.

W Raga-vartma-czandrika, Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura mówi nam o tym, co uświadomił sobie (zrealizował) dzięki łasce Śri Ćajtanji Mahaprabhu i Śrila Rupy Goswamiego odnośnie anuragi Śri Śri Radha-Kryszny. Anuraga odnosi się do tego stanu premy, który przychodzi tuż przed mahabhawą. W premie przychodzą (takie stany jak) sneha, następnie mana, pranaja, raga i wtedy anuraga.*[Zobacz przypis końcowy 1]

Tuluza, Francja, 6 lipca 2002 rok.
Tridandiswami Śri Śrimad Bhaktiwedanta Narajana Maharadża

[W dniach od 2 do 7 lipca, trzystu wielbicieli z Francji, Niemiec, Anglii, Włoch i Ameryki spotkało się, aby słuchać hari-hatha Śri Śrimad Bhaktiwedanty Narajana Goswamiego Maharadża w Tuluzie, we Francji. Każdego wieczoru dawał on wykłady z Ćajtanja-ćaritamriry, o tematyce Rupa-siksa i między innymi w tej tematyce omówił temat nasionka roślinki bhakti. Szczególną jego prośbą było aby ten wykład został opublikowany.]

[Śripad Madhava Maharadża:] Śrila Gurudewa zwrócił się do mnie abym wyjaśnił ten werset:

brahmanda bhramite kona bhagyavan jiva
guru krsna prasade paya bhakti-lata-bija

Dzięki bezprzyczynowej łasce guru i Kryszny, wielbiciel może otrzymać nasionko bhakti.

[Śrila Narajana Maharadża:] Kto otrzyma to nasionko?

[Madhava Maharadża:] Sadhaka.

[Śrila Narajana Maharadża:] Czemu powiedziałeś sadhaka? Każdy może je otrzymać.

[Śripad Madhava Maharadża:] Poprzez połączoną, bezprzyczynową łaskę Guru i Kryszny, żywa istota może otrzymać bhakti-lata-bidża. W tym wersecie "guru krsna" posiada dwa znaczenia: Oznacza, że "Poprzez połączoną łaskę Śri Guru i Śri Kryszny" i to oznacza, że Guru jest manifestacją Kryszny. Guru i Kryszna są nie różni i to zostało potwierdzone w Ćajtanji-ćaritamricie:

guru krsna-rupa hana sastrera pramane
guru-rupe krsna krpa karena bhakta-gane

["Zgodnie z objawioną opinią wszystkich pism objawionych mistrz duchowy nie jest różny od Kryszny. Pan Kryszna pod postacią mistrza duchowego wyzwala Swoich bhaktów." (Cc Adi 1.45)]

15 stycznia 2010

[Podczas trwającego przez tydzień festiwalu Hari-katha Śrila Narajana Goswamiego Maharadża w Brazylijskim San Paulo, tuż po spacerze porannym udzielił On audiencji około dwudziestu wychowankom gurukuli, jak również innym wielbicielom. Poniżej znajduje się transkrypcja z tego darszanu:]

[Śrila Narajana Goswami Maharadża:] Gdzie jest Prema-prajodżana? Prema-prajodżana, jak się masz?

[Prema-prajodżana dasa (formalnie uczeń sannjasin Śrila Narayana Goswamiego Maharadża, o imieniu Aranja Maharadża):] W porządku Gurudewa, dzięki Twojej łasce mogłem tutaj przyjechać.

[Śrila Narajana Goswami Maharadża:] Czy twoja żona rozwiodła się z Tobą?

[Prema-prajodżana dasa:] Nie.

[Śrila Narajana Goswami Maharadża:] Chcę aby ona rozwiodła się z Tobą, albo abyś ty rozwiódł się z nią. Nie porzuciłem nadziei, że ty kiedyś ponownie wrócisz.

[Prema-prajodżana dasa:] Dzięki Twojej łasce, w ostatniej chwili przed festiwalem dostałem bilet.

Śrila Bhaktiwedanta Narajana Goswami Maharadża
Rozmowy podczas porannego spaceru, Wenecja, Włochy: 9 czerwca 2009

[Śrila Narajana Goswami Maharadża:] Temat rozmów Śri Raja Ramananda ze Śri Czajtanją Mahaprabhu jest bardzo, bardzo wzniosły. Nawet samą inteligencją bardzo trudno go dotknąć. Pierwsza część nie jest trudna do zrozumienia. Jest jednak druga część, która jest trudna - część, w której Raja Ramananda zaczyna dyskutować czystą bhakti, a następnie bhakti-rasa, a następnie sakhja (przyjaźń) watsalja (miłość rodzicielską) madhurja (miłość małżeńska) i sumadhura, (nastrój służenia Śrimati Radhiki), a następnie proces osiągania najdoskonalszej miłości. Ten temat jest tak bardzo wzniosły, jest to najbardziej wzniosły rozdział w Śri Czajtanja-czaritamrita. O tej manifestacji Śri Czajtanji Mahaprabhu - rasaraja-mahabhawa – nie dowiemy się nawet z Kryszna-lila. W rozrywkach Kryszny czytamy o Radhice i Krysznie, ale nie o tym.

Macie jakieś pytania?

[Wielbiciel:] Śrila Gurudewa powiedziałeś, że aspirujący wielbiciel, który czyta Bhagawad-Gitę i zaczyna intonować maha-mantrę, najczęściej intonuje nama-aparadha (obraźliwe intonowanie), a niekiedy nama-abhasa (intonowanie na etapie oczyszczania). Moje pytanie brzmi: Kiedy pójdziemy na nagara-sankirtana, tak wielu ludzi słyszy maha-mantrę. Nie znają oni, obowiązujących zasad i intonują bez wiary i bez obraz (aśraddha nama-abhasa). Powiedziałeś, że kiedy aspirujący wielbiciel intonuje będąc pod wpływem cielesnej koncepcji życia, jego intonowanie jest nama-aparadhą. Ale nowi ludzie, którzy są niewinni, którzy nic nie wiedzą, niewiedzą w jaki rodzaj intonowania i słuchania się angażują?